Muninn - 01.11.1954, Blaðsíða 4

4
MUNINN
„Ég vil gera karlmennina GENTLAÐRI,“
segir Guðný Margrét Sveinsdóttir, dimittenda
Við komum að máli við yngstu verðandi
stúdínuna, fröken Guðnýju Margréti
Sveinsdóttur, unga blómarós, engilsaklausa,
að eigin sögn, og báðum hana að segja okk-
ur eitthvað um sína fortíð og framtíð.
Hvað ertu gömnl?
Ég er 16 ára, segir hún með sólskrækju-
rödd sinni.
Þú nœrð þá i stúdentshúfuna áður en þú
kemst á refilstigu giftingaraldursins, segjurn
vér fullir lotningar yfir hinum ameríska
liraða í námsháttum ungfrúarinnar.
Ég mun aldrei koma inn á þá stigu, segir
Guðný, því að ég ætla aldrei að giftast.
Karlmennirnir eru ekki annað en smávegis
krydd í lífi okkar kvennanna.
Af hvaða landshorni kemur þú?
Frá Miðhúsaseli í Fellum, afar rómantísk-
um stað, rétt hjá Rauðalæk.
Er það ekki eins konar Nýhöfn?
Nei, nei, nei, nei, að minnsta kosti hef
ég aldrei komizt út á lífið þar fyrir alvöru,
spyrjið bara fólkið í sveitinni heima.
Eftir útlitinu að dœma muntu vera
kynstór?
Já, já, mikil ósköp, komin í beinan karl-
legg af Agli Skallagrímssyni.
Hvernig lizt þér á skólabrœðurna?
Mér finnst þeir viðbjóðslega leiðinlegir,
nema Fribbi, sem er nokkuð góður svona af
strák að vera (og það má hann þakka ömmu
sinni).
Hvaða umbœtur vildir þú gera á þeim?
Ég vil gera þá „gentlaðri", einkanlega
finnst mér hvimleið þessi vífni þeirra og
búkklípur.
Svona, svona, þér er ekki svo leitt, sem
þú lcetur. Þá er það framtiðin, hver eru
helztu áhugamál þin?
Maðurinn.
Likamlega eða andlega?
Ætli það verði ekki að fylgjast að, annars
er kjörorð mitt: Ekkert mannlegt er mér
óviðkomandi.
Þú ferð þá i sálfrœðina?
Já, í dag ætla ég Jrað nú, en guð, ég er svo
breytileg að ég get alveg eins ákveðið eitt-
hvað annað á morgun. „En, ó, guð, ég er að
verða of sein,“ hrópar Guðný, og svífur
tindilfætt á dyr.
Köttur úti í mýri
setti upp á sig stýri
úti er ævintýri.
Lára og Edda.