Muninn - 01.11.1954, Blaðsíða 6

6
MUNINN
„ÞÉR KONUR

\/fIKIL er sú ábyrgð, sem ykkur stúlkum er
iT'1' lögð á lierðar, ykkur, fagra kyninu.
Sumar ykkar eruð svo fallegar, að hreinasta
augnayndi er á að horfa, en því miður eiga
aðrar ykkar ekkert skylt við lýsingarorðið
falleg, og óhjákvæmilegt er að nota um all-
margar ykk'ar all-sterk andstæð lýsingarorð.
Þið kunnið þá að segja, að við þessu sé ekk-
ert að gera: Þið séuð með þessum ósköpum
fæddar. En það er mikill misskilningur og
hreint ekki réttlátt að skrifa fegurðarvöntun
ykkar eingöngu á reikning skaparans. Mikið
af henni er hægt að skrifa á sjálfra ykkar
reikning. Þið ykkar, sem hafið við ein-
hverja sérstaka vaxtargalla að stríða, eruð
of langar, of breiðar eða of stuttar, getið oft
breytt rniklu til batnaðar um útlit ykkar,
með réttu litavali, hárgreiðslu, o. fl., í stað
þess að falla í sorg yfir því, að þið séuð ekki
nógu fallegar. Sú raun er á, að allar konur
eru, að meira eða minna leyti, fallegar. List-
in er aðeins að leggja áherzlu á hina réttu
eiginleika og gera sem mest úr beztu kostum
ykkar. Að sjálfsögðu þarf til þess mikla
smekkvísi, og meðalvegur smekkvísinnar er
mjór og hliðið þröngt, enda vill fara svo, að
ykkur verði sorglega liált á honum. T. a. m.
er ekkert ánægjulegt að sjá stúlku í gulum,
hælalausum skóm, í blárri kápu, á gangi í
for og aur eða að sjá ykkur ganga á hælahá-
um skónr með svip eins og þið gengjuð ber-
fættar í gaddavírsflækju.
Eitt þeirra víta, sem ykkur ber mest að
varast, er að reyna að vera eldri en þið eruð.
Atliugið, að þegar þið takið að eldast, óskið
þið þess, að þið hefðuð ekki rembzt eins
mikið við að verða fullorðnar, heldur notið
æskunnar, á meðan þið áttuð hana. Það eru
ekki nema fáar ykkar, sem eruð nægilega
þroskaðar, andlega og líkamlega, til þess að
valda þessum eftirsótta heimskonusvip, en
hinar verða flestar álíka hlægilegar, ef þær
reyna að setja lrann upp eins og lítill maður,
sem stígur upp á stól, til að verða stór. Það
er líka broslegt, þegar þið klæðið ykkur
þröngum peysum og aðskornum pilsum,
liorfið upp í loftið, lygnið aftur augunum,
opnið munninn lítillega og vaggið ykkur í
mjöðmunum með eilífan þreytusvip kvik-
myndageddunnar á andlitinu og teljið ykk-
ur síðan trú um, að þið séuð einhverjar
rokna kynorkubombur. Það er heldur ekk-
ert gaman að sjá, þegar þið hafið skreytt
ykkur, sem bezt þið getið, og hafið málað
ykkur svo óhóflega, að þið lítið út eins og
indíánar, fullbúnir til orrustu. Ellegar þeg-
ar þið liafið tjaldað því, sem til er af skart-
gripum, og liengt þá liér og þar á belginn,
svo að mest líkist blökkumannahöfðingja.
Næst ber ykkur að gefa því gaum, að óþarft
er að bera mikið af skartgripum í einu, og
getur oft verið hreinn og beinn bjálfaskap-
ur. Skólasystur kærar! Munið, að mikill
vandi fylgir þeirri vegsemd, að vera kona.
Þið eigið allar að reyna að vera eða verða
þeim vanda vaxnar. Miklu varðar alltaf að
halda sér og fötum sínum hreinum, því að
varla getur ljótari sjón en óhreina konu.Það
er oftast skárra að klæðast gömlurn fötum,
sem eru hrein, en nýjum, sem eru óhrein.
Hér hefur aðeins verið drepið á hina
líkamlegu fegurð, en hún getur aldrei orðið
annað en þunn og brothætt skel, sem dugar
skammt, ef hina innri fegurð skortir. Ef hin
innri fegurð er liins vegar fyrir hendi, er
ekkert að óttast, þó að hlykkur sé á nefinu
eða gallar á vextinum og sitthvað annað,
sem lýtir yfirborð konunnar.
Flosi.