Muninn - 01.04.1957, Blaðsíða 16

16
MUNINN:
Heimsókn á Blundsfund
Ég rölti í hasgðum mínum inn eftir efsta
gangi nýju heimavistarinnar, í áttina að
fundarsal Blunds, félags dagsofenda á téð-
um gangi. Hann er innst í ganginum. að
austan; útlit hans er látlaust og ber í engu
vitni um þau ódæmi, sem hann geymir inn-
an veggja sinna. Að lokum er ég kominn að
dyrunum og nem staðar. Innan úr salnum
berst að eyrum mér dularfullur og hroll-
vekjandi liávaði, stundum er eins og þar sé
rekið skógarhögg í stórum stíl eða skóla-
hljómsveitin sé á æfingu, en þess á milli
heyrast hás Tarzanöskur og jarganlegar böl-
bænir. Ég herði upp hugann og opna hurð-
ina. Allt dettur samstundis í dúnalogn, og
ég litast um í salnum. Á hrörlegu borði
skammt frá dyrunum húkir í hátignarlegri
yoga-ró mannvera nokkur með fundarham-
ar milli hrammanna. Þetta er Bergur Felix-
son, praetor — þ. e. æðsti embættismaður
félagsins. Ég ltneigi mig kurteislega fyrir
honum og kveðst korninn hér senr fulltrúi
Munins til að fræðast um stefnumið og
starfsaðferðir félagsins. Bergur glottir við
32 drithvítar tennur og kveður það heimilt,
ef fundarmenn samþykki það.
,,Á móti,“ lreyrist úr horninu, senr fjarst
er dyrunum.
„Á móti,“ hrópar eitt gressilegt kjötflykki,
— Everest í manúsmynd, sem stendur á
nriðju gólfinu.
„Milli manns og liests og hunds. . . .“
tautar einhver við hliðina á mér.
Mér verður litið út í hornið, þaðan senr
fyrstu andmælin kömu. Þar stendur virðu-
legur maður, mórauður yfirlitum og ferlega
dimnrraddaður. Þetta er lrr. Þórir Sigurðs-
son, en hann er sá nraður, senr öðrunr frenr-
ur setur svip sinn á fundi félagsins, sakir af-
burða hæfileika til að lenda í deilunr og ýnr-
issa afreka á þeinr vettvangi; lrantr er jafnan
á nróti meirihlutanum. Fyrrnefnt kjötlrlass
lreitir Bragi Ingólfsson og er Herkúles
tæknialdar. Ýnrsir andmæla Þóri og Braga,
og gerist nú kurr nrikill á fundinum. Loks
slær Bergur í borðið og lreimtar lrljóð, ber
síðan umsókn sína undir atkr æði. Hún er
sanrþykkt með 10 atkv. gegn 2.
— Hvert er aðaltakmark félagsins? spyr
PO'
'-o*
„Sofa á daginn," segir praetor, „það er
heilsusanrlegt. Beztur er tínrinn frá kl. 1—3,
en löggiltur svefntími hjá okkur er allt frá
1—10 e. h. Bannað er að áreita á nokkurn
lrátt sofandi félagsmann, og allir skulu
standa sanran senr einn nraður gesrn áreitni
utanveltubesefa, sem gera okkur allt tií
miska.“
— Starfsaðferðir?
Sem svar við þessu lreyrast hljóðhimnu-
skakandi hrotur skamnrt frá mér. Guð-
mundur Gústafsson er nýfloginn inn í
draumalandið. Sessunautur lrans ýtir harka-
lega við honum og skipar honum að fylgj-
ast nreð: Guðmundur nuddar ákaft svefn-
drukknar glyrnurnar og lofar bót og betr-
un.
„Reka skal skefjalausan áróður út á við,“
segir Bergur, „og gangast fyrir stofnun úti-
búa sem víðast. Eitt er risið upp á neðsta
gangi og annað er í uppsiglingu á kvenna-
vistunr. Til að skemmta félagsmimnunr, skal
hafa veizlur eigi sjaldnar en hálfsmánaðar-
lega, og er hr. Olafur Höskuldsson veizlu-
st.jóri>Nú stendur upp nrannkerti nokkurt
nreð hárburstakippu hringlandi um hálsinn,
hneigir sig og beygir og kxæðst þjónustu-