Muninn - 01.02.1962, Blaðsíða 14

DAUÐI FANGANS
Innan kaldra veggja einn hann gengur
alltaf sömu sporin fram og aftur.
Fyrir löngu allur er hans kraltur
út í sandinn runninn, samt hann gengur.
Danðvona hann daga og nætur gengur,
í dögun hverfur lífsins hinzti kraftur,
sömu sporin aldrei, aldrei aftur
innan kaldra veggja framar gengur.
— nemo.
LOFTKASTALI
Sjá borgin rís, svo björt og Itrein og tær.
Það bjarmar yfir roðagullin þök
frá tindinum, sem teygist blár og skær
að turnsins baki. Alheims beztu rök
ég bið um hjálp í leit minni að lind,
senr líkna nrætti ferðalúnum svein.
Mér veitist svar, ég benjar mínar bind
og baða sára fætur. Lífsins mein
nú læknast, og hin ljósa stjarna skín,
sem leið mér sýndi, vonardísin mín.
Kristinn Jóhannesson.
SET MERKIÐ HÁTT
Þótt ungur sért, samt ber þitt höfuð hátt
og horfðu djarft og beint að fjallsins egg.
Þig dreyma kann um dans og hörpuslátt.
Sérð' dyrum lokið upp á hamravegg.
En gakk ei inn. Þig ginnir álfaþjóð,
sem gulli og dýrum steinum skreytir þig.
Þótt gott sé oft að ganga troðna slóð,
samt girnstu það að ryðja nýjan stig.
Set merkið hátt og hvika hvergi frá,
þótt kulið napra hindri þína ferð.
Því sæll er hver, sem sannfæringu á,
og söm og jöfn er hver hans lífsins gerð.
Kristinn Jólmnnesson.
62
MUNINN