Muninn - 01.12.1962, Blaðsíða 16

ÞANKAR
Ef þú rennir augum yfir hina háu stafla
námsbóka þeirra, er þú helgar starfskrafta
þína að vetrinum, sækir sú hugsun eflaust
að þér, hversu menntaður þú munt verða,
eftir að hafa numið þessi fræði samvizku-
samlega. Þannig hugsa vafalaust margir
nemendur þessa skóla. Sú skoðun virðist,
því miður, all ríkjandi, að einkunnir í námi
séu algildur mælikvarði á menntun við-
komandi nemenda. Ekki vil ég samt van-
meta samvizkusamleg vinnubrögð í námi,
því þegar verkið er unnið verksins vegna,
stundargróðinn ekki hafður sem takmark
og tilgangur, skapast jarðvegur, sem sam-
vizkan hefur plægt. Þar mun dyggðin ávaxta
sitt pund á ókomnum árum. En orsakir þess,
hversu rangur skilningur er lagður í hug-
tökin menntun og menntamaður, tel ég tví-
mælalaust, að ekki er gerður greinarmunur
á menntun sem slíkri og þekkingu. „Þekk-
ingin er undirstaða dyggðarinnar," sagði
Sókrates. Eins mætti segja, að þekkingin sé
undistaða menntunarinnar, en ekki, að
þekkingin sé menntunin. Menntun er hinn
andlegi auður, sem þekking og nánr opnar
aðeins dyrnar að. Er það hverjum í sjálfs-
vald sett, hvort hann gengur inn eða stend-
ur fyrir utan sem áhorfandi, áhorfandi að
einhverju, sem hann skynjar ekki hvað er.
Hvernig skyldi svo ástandið vera í þeim
efnum meðal nemenda í Menntask. á Ak?
Það er vægast sagt válegt. Um það ber léleg
aðsókn að bókmenntakynningum og ann-
ATHUGASEMD!
Að gefnu tilefni skal það tekið fram, að for-
síðu Munins teiknaði Tómas Ingi Olrich.
Hann mun einnig velja liti á blaðið í vetur.
Ritstjóm.
arri andlegri fræðslu glöggt vitni. Áhuginn
virðist fremur beinast að líkamsrækt og
öðru veraldlegu. Mjög títt er að heyra til-
vitnanir í hið hellenzka orðtak: heilbrigð sál
í hraustum líkama. Slíkir menn þurfa ekki
að óttast það, að kafna úr mannviti að svo
stöddu.
Það að leiða hugann að hinum margvís-
legu vandamálum mannkynsins og óleyst-
um gátum alheimsins hefur efasemdir í för
með sér. Ýmiss konar þjóðfélagsfyrirbrigði
og trúarkreddur verða séð í nýju ljósi og
víkja oft fyrir rökréttri hugsun og rödd
skynseminnar. Veldur slíkt oft andlegu upp-
námi og er mörgum gjarnt að hafa horn í
síðu þeirra, er eiga í slíkri baráttu.
Nú kann einhver að spyrja: Er ekki bezt
að losna við allt þetta hugans angur með
því að leiða slíkt hjá sér?
„Þú ert vitlaus, og þér líður vel,“ segir
málshátturinn. Nokkuð er þetta sterkt að
orði kveðið, en sannleiksneisti liggur þó að
baki þessara orða. Sem sjá má stæði mann-
kynið ekki á háu menningarstigi, ef allir
hefðu tileinkað sér slíkan hugsunarhátt. Er
það miður, ef nemendur hér í skóla temja
sér slíkt.
Nú stendur mannkynið andspænis stærra
vandamáli en það hefur í annan tíma þurft
að horfast í augu við. Andleg þekking og
rannsóknir á sálarlífi hafa fallið í skuggann
frá efnishyggjunni, sem gerð hefur verið
að takmarki. Mannkynið stendur nú á helj-
arþröm. Efnishyggjan hefur færst of mikið
í fang, meira en við höfum andlegan þroska
til að stjórna. Sameinumst því undir einu
merki 05 gön°um ótrauð áfram á vizkunnar
braut. Ef allir legðust á eitt, mun heimur-
inn aldrei stíga hið örlagaríka víxlspor, og
sigur skynseminnar er vís.
gjebje.
•10 MIININN