Heimilisblaðið - 01.01.1922, Side 17

Í5
HEÍMÍLI
komið henni á fót, Guðsteinn klæðskeri
Eyjólfsson, Sigurjón Jónsson, bóksali og
Tómas Jónsson, snikkari, bróðir hans.
Húsrúm er fremur litið, en öllu er þar
vel fyrir komið. í einu herbergi eru tæki
til uð hreinsa föt, í öðru litunartæki, í
þriðja herberginu eru fötin pressuð. Þarna
má hreinsa ullarföt, bómullarföt og silki,
einnig húsgögn, sem klædd eru plussi.
Fólk út um land getur hagnýtt sér þessi
þægindi með þvi að láta póstinn flytja
fatnaðinn til og frá, þann tíma, sem skipin
ganga í kring um landið.
Þriðjungur mannkynsins er talið að lifi
að meslu leyti á hrísgrjónum.
Japanar húa til pappír, sem hægt er að
þvo eins og léreft.
Sextíu og átta sár voru talin á frönskum
hermanni, sem lagður var inn í sjúkrahús
í París einu sinni á stríðsárunum. Ekki var
samt maðurinn talinn í neinni lífshættu, og
má þar sannarlega heimfæra máltækið, að
»ekki verður ófeigum i hel komið«.
í sumum héruðum í Japan auka slúlk-
urnar á fegurð sína með þvi að gylla í sér
tennurnar.
Franskur hermaður, sem kallaður var i
striðið, átti hund, af Foxterrierkyninu. Þeg-
ar hann fór, skyldi hann hundinn eftir
heima. En hvutti undi sér ekki vel og
lagði af stað að leita hans, og hætti ekki
fyr en hann hafði upp á húsbónda sínum,
innan um allar miljónirnar á vígvellinum.
— Þessi sami hermaður særðist í orusl-
unni við Marne og lá hjálparlaus á vig-
SBLAÖIÓ
vellinum. Þá gerði hið trúfasta dýr hverja
tilraunina á fætur annari til þess að gjöra
sjúkradeild herfylldngarinnar aðvart, en illa
ætlaði það að ganga. Þó fór svo að lokum,
að þeir fylgdu hundinum eftir og á þann
hátl bjargaði hann lífi húsbónda síns.
Hjón ein í borginni Lille á Frakklandi
áttu 17 syni, sem allir voru i stríðinu; ekki
er þess getið hvort þeir komu allir lifandí
heim aftur.
Hefði öllum her Evrópu, eins og hann
var 1914, verið komið fyrir á einum stað,
í þéttum hermannaröðum, ásamt tilhej'r-
andi vígbúnaði (hestum og fallbyssum), þá
hefði sú milda herfylking náð yfir 1300
mílur. Og ef nú allur þessi her hefði svo
gengið fylktu liði, þá hefði liðið heilt ár,
þangað til sá síðasti kom aftur á þann
stað, sem sá fyrsti stóð á, þegar lagt var
af stað.
Eitt sinn var verið að draga seðla um
húsdýr á hlutavelfu; var þá hrópað upp
Nr. 13 leitt svin /« Pá gellur við feit og
digur slátrarakona mjög glöð: »Það er eg«.
Auglýsing. Stúlka, sem kann að sjóða
og passa börn, getur fengið vist í Úlfagötu 2.
Indverskur spekingur segir: Sá kvenmað-
ur, sem segir: »Eg vil ekki giftast«, hún
segir álíka satt eins og köttur, sem segði:
»Eg hefi andsfygð á að veiða mýs«.
Sterkur hiti. I Kongó er hitinn svo mik-
ill, að menn verða ætíð að gefa hænsnun-
um ismola við og við, því annars verpa
þær eintómum harðsoðnum eggjum.