Heimilisblaðið - 01.01.1928, Blaðsíða 23

MEIMLISBLAÐIÐ
21
að upp frá þessu kvöldi; en hvort við sjáumst aftur
hér í heimi eða ekki, þá mun eg ávalt biðja fyrir
ykkur, að við mættum hittast í sælla heimi og verða
þar öll eitt frammi fyrir hástóli lambsins. Það er eg
sannfærður um, Salóme, að Drottinn muni líka ein-
hvemtíma eignast hug þinn og hjarta; það er þeg-
ar farið að draga úr hleypidómum þínum. Og vor
ástkæra Naómí verður áreiðanlega svo-hamingju-
söm að geta leitt þig á götu sannleikans“.
„Talaðu ekki svona við mig, Þeófílus“, rnælti Sal-
óme, „orð þín hafa merkileg áhrif á mig, en eg hefi
engan rétt til að heyra það, sem þú segir um þetta
efni. Eg er hrædd um, að játning þín leiði til fulls
skilnaðar við fjölskyldu föðurbróður þíns. Og Guo
gefi, að hún hafi ekki annað alvarlegra í för með
sér fyrir þig. Faðir þinn sér það vafalaust, hversu
þér er bráðnauðsynlegt, að þú hraðir þér sem mest
burt úr borginni. Og það verð eg að játa, að þá fyrsL
yrði eg glöð, ef eg vissi af ykkur óhultum einhvers-
staðar á löndum. Javan hefir aldrei elskað þig og
nú veit eg, að óbeit hans á þér snýst í hatur.
„Ekki óttast eg hann“, sagði Þeófílus. „Að vísu
kendi nokkurs ofsa hjá honum í samræðum vorum;
hann hótaði því jafnvel, að hann skyldi þröngva
mér til að sverja frá mér trúna. En yfirvöldin ykk-
ar hafa nóg með að skifta sér af uppreistinni í borg-
inni og vígbúnaði, svo að ekki vinst þeim tími til
trúarbragðaofsókna. Við getum ekki farið úr borg-
inni fyr en Rufus hefir leyft, að Kládía rnegi fara
með okkur. Hún verður að fara með okkur; annars
getur ekkert fengið mig til að hverfa héðan“.
„Þeófílus!“ tók Ivládía fram í með ákefð, „þú skalt
ekki stofna þér í hættu mín vegna. Fáum við ekki
svai' frá föður mínum við bréfi Amazia, áður en þú
ert ferðbúinn, þá fer eg með þér undir vernd móður
þinnar og bíð svo í Joppe eftir leyfi föður míns til
þess að við megum giftast. Þú mátt ekki ætla mér
neitt slæmt, þó að eg segi þetta, elsku Judit; en því
vil eg bæta við, að mér hefir ávalt staðið uggur af
Javan með sjálfri mér, einkum síðan mér varð kunn-
ugt að þið Naómí voruð kristin. Og óhult er eg ekki
um okkur fyr en við erurn komin þangað sem hann
nær ekki til okkar. Eg vildi óska, að okkar hjart-
kæra Naómí vildi fara með okkur, til þess að hún
gæti fundið öruggan stað í Efesus, unz betri dagar
rynnu upp yfir Jórsölum og lokið væri hatri bróð-
ur hennar".
hefði sig mjög í frammi með skóla-
fræðsluna, en benti jafnframt á, að
þekking ein og skilningur væri ekki
trygging fyrir góðum borgurum, ef
gott innræti væri vanrækt eða sið-
gæðisþroskinn. »Eg þekki enga krafta-
lind aðra en trúna, sem siðgæðið geti
komið frá. Að sönnu er ríki og kirkja
skilið í landi voru, því að vér vild-
mn losa trúarlíf vort úr pólitiskum
fjötrum. En landstjórn vor á að vera
í samræmi viö skilning þjóðarinnar á
trúarbrögðunum. Ef vér leítuðumst
ekki við að haga löggjöfinni í sam-
ræmi við réttlæti Guðs, þá mundi
þjóðin hverfa niður í það ginnunga-
gap, þar sem frelsi eg þjóðræði yrði
að víkja fyrir einræði og þrældómi«.
Evangeliska kirkjan í Ilarzen (á
Pýzkalandi) hefir fyrir skemstu gert
samþykt um það, að opna kirkjur
alla daga jafnt, svo að hverjum, sem
vill, sé heimilt að ganga þangað inn
og gera bæn sína.
Við marga iðnskóla í Prússlandi fer
fram eins konar sjálfboðafræðsla í trú-
arbrögðum. 289 iðnskólar og 80,000
iðnnemar hafa hagnýtt sér aðgang-
inn að þessari fræðslu.
Föstugildi (Fastelavn). 1 fyrri daga
var sú veizla haldin í 7 daga, Vikan
byrjaði þá á »flesk-sunnudegi«, }iá
kom »mánudagurinn blái«, þá »hvíti
Týsdagur«, þá »ösku-Óðinsdagur« (==
öskudagur). Hinir dagarnir þrír heyrðu
til »hveitibrauðsvikunni« (sæluvikunni).
A sunnudaginn og mánudaginn líka
(því hann var oft kallaður »flesk-
mánudagur«) voru etnir kjötréttir til
þess að gera sig styrkari til að halda
»langaföstuna«, sem á eftir fór. — Á
»hvíta Týsdegi« átu menn mjólk og
hveitibrauð, á »öskudaginn« gengu
menn í kirkju í kaþólskum sið; merkti