Heimilisblaðið - 01.12.1966, Blaðsíða 33

.,Ekki var svo í byrjun,“ svaraði Ogden
Pieter. „Þetta eru viðskipti. — Við vildum
Sjarnan fá verkefnið í hendur, og mér
fannst mestu máli skipta að spara tím-
ailn, og þess vegna fullyrti ég, að við gæt-
nni tekið að okkur að flytja innbú hótels-
lns á einni nóttu. Sú hugmynd veitti okkur
verkefnið í hendur. Auglýsingin kom síð-
ar.“
,,Það var snjöll hugmynd," sagði herra
Eoodrich. „Ég hef fylgzt með því, sem þér
na-fið lagt inn. Upphæðin vex.“
, Við höfum núna tvo vöruflutningabíla
1 sf-að eins áður. Og við höfum í hyggju að
ntvega okkur fleiri.“
„Þér hafið auðsjáanlega hleypt vindi í
-eglin hjá Footsy Mertz.“
„Það fyrirfinnst ekki duglegri flutn-
n'gamaður í öllu fylkinu,“ svaraði Ogden
ieter, reiðubúinn að taka málstað Foot-
sys..—
Hr. Goodrich brosti við. „Hvaða hug-
^yndir hafið þér svo hugsað yður að selja
rnér?u spurði hann.
„Það stendur húsbygging hjá járnbraut-
arteinunum, sem þér viljið leigja út.“
„Já, því er nú miður. Það er auma eymd-
nrfyrirtækið. Við urðum að taka við bygg-
lngunni sem veði.“
„Er húsið eldtryggt?" spurði Ogden
Þieter.
„Eullkomlega."
„Það væri hægt að innrétta það sem
vörugeymsluhús. Það er ekki til nein slík
Reymsia hér í Lenox, þar sem hægt er að
^eyma húsgögn eða annað slíkt fyrir
fólk.“
-,Hm — ekki sem verst. Þarna er kann-
s ;i nm viðskiptaatriði að ræða. — Viljið
ne1, taka húsið á leigu? Er það þess vegna,
sem þér komuð ?“
„Mig langaði til að ræða málið við yður
nanar. gg geri ráð fyrir, að þetta gætu
?r,ðið hagkvæm viðskipti. Hve gamalt er
busið ?“
“Ejögurra ára.“
”9^ a þeim tíma hefur það ekki gefið
a sér neinar tekjur ?“ spurði Ogden Pieter.
>>Ekki hinar minnstu."
■ En beinlínis kostað útgjöld," hélt Og-
en Pieter áfram. „Hvað snertir skatta og

slíkt. Sjáið nú til: Við Footsy Mertz erum
ekkert auðvald, og við viljum ekki binda
okkur bagga sem við vitum að við getum
ekki risið undir.“
„Hafið þér kannski tilboð á prjónun-
um?“
„Ekki í smáatriðum, en ég gæti hugsað
mér, að þér leigðuð okkur húsið í eitt ár,“
svaraði Ogden Pieter, „gegn hundraðshlut-
um af hugsanlegum tekjum okkar. Ef við
græðum peninga á þessu, þá fáið þér eitt-
hvað af því fé aftur, sem bundið er í hús-
eigninni. Ef það kemur hins vegar í ljós,
að við getum ekkert á fyrirtækinu grætt,
þá erum við ekki bundnir af neinni leigu.“
„En rekstrarfé þurfið þið þó að hafa.
Hafið þið það?“ spurði Goodrich banka-
stjóri.
„Við vonumst til að geta látið dagleg
viðskipti okkar mæta nauðsynlegum kostn-
aði að fyrirtækinu,“ svaraði Ogden Pieter.
„En það getur þó aldrei orðið nóg, og ég
gæti hugsað mér að fá reikningslán í banka
yðar.“
Hr. Goodrich þokaði stól sínum aftur á
bak og hló við.
„Ungi maður, það er eitt sem yður vant-
ar ekki. Ég vil ekki kalla það frekju, það
er of sterkt orð . . . Þér komið hingað inn
og leggið til, að við göngum í viðskipta-
samfélag við yður, — og í viðbót ætlizt þér
til þess, að við leggjum fram féð, sem til
þarf. Hafið þér nokkurn tíma heyrt talað
um hluti eins og öryggi og gætni?“
„Já, að vísu,“ svaraði Ogden Pieter. „Ég
get ekki lagt fram neina tryggingu, en hitt
veit ég líka, að ef við Footsy tækjum ein-
hvern tíma að láni svo mikið sem einn
dal, þá myndum við borga hann aftur, jafn-
vel þótt það kostaði okkur ævilangan þræl-
dóm að gera það. Það er öll sú trygging,
sem ég get boðið yður eins og sakir
standa.“
„Ég hef heyrt um lakari tryggingar,“
sagði hr. Goodrich. „En nú skal ég segja
yður eitt. Ég vona að yður sé það ljóst,
að ef þér getið ekki framkvæmt flutning-
inn fyrir Hótel Lenox á þann hátt, sern
þér hafið lofað, þá verðið þér til athlægis
fyrir allan bæinn, — þar sem það myndi
aftur á móti verða yður til mikillar frægð-
ilisblaðið
253