Heimir - 01.02.1905, Qupperneq 16

40
H EI M I R
anna, en þá sjaldan aö þaö væri gjört, aö greiöa þá slagiö af
öllu afli.
Var þá sem á Magn. Pálsson væri bent, því hann reis óðara
úr sæti, og stökk fram á gólf. Hann sagði aö árásirnar heföi.
vaxiö afskaplega nú um síðustu 12—18 mánuöi, svo ekki tj.áði
aö þegja viö þeim lengur. Prestarnir heföi sagt, að vér ætt.um
aö læra að þegja, og sagöist hann vel geta trúað, aö þaö yrði
haft til sanns meö fund þenna, aö öilum heföi komiö saman um,
að bezt væri að þegja. „Arásirnar eru á lúthersku trúna, sem
vér höfum 1 æ r t að elska og ætlum oss aö deyja upp á, og þaö
hjálpar ekki aö láta þaö gilda þögnina eina." Fyrir sig þyrftí
ekki að svara, því hann stæði allvel trúarlega, en þaö væri inn-
an safnaðanna menn veikir í trúnni, og þeir þyrfti styrktar með.
—Svo væri kristnir menn utan kyrkjunnar, þeir þyrfti frelsunar.
Þeir kæmi aldrei til kyrkju, en þaö væri auövitað, aö öllum væri
það trúarlegur styrkur aö sækja kyrkju. Þessvegna sagöist hann
leggja til, að „óvígðu prestarnir" byrjuðu á missions staríi hér í
bæ, og reyndi að ná mönnum saman á trúarsamtalsfundi á sd.
kveldin. Það væri hægra, aö fá rnenn þangaö en í kyrkjuna.
Þegja kvaðst hann ekki vilja, því kristnir bræöur yrði ekki frels-
aöir meö þögninni einni, þar sem óvinaflokkurinn væri jafn skaö-
ráöur og mikill og fjölmennur. Sem dæini þess, hvað óvinirnir
væri nærgöngulir, væri, að engir rnætti fyrir þeim ugglausir vera
Þeir spöruöu ekkert. I lítilsviröingarskyni kölluöu þeir jesú
„trésmiðinn frá Nazareth". Þeir bölvuðu trú og hötuöust við
réttlætið. Það furöulega áleit ræöumaöur aö væri, að engir yröi
fyrir þessu nema Isl., allir aörir væri í friði. Aö Iokuin sagðist
hann álíta, að vér ættum aö hafa nógan kraft hér f þessum bæ
til þess að taka íyrir alla mótspyrnu og bæla hana gjörsamlega
niður--bæöi blöð og menn, er brigzlunum ylli.
Síra Kr. Ólafsson talaöi þá nokkur orð og áleit, aö það væri
bezt aö halda engri vörn uppi, nema kristindómurinn prédikaö-
ist með því móti. „Vér getum ekki sannað kristindóm-
inn, enda er hann ekki til þess ætlaður; vér eigum aö eins að
íæra oss hann í nyt."
Síra Fr. Bergm. reis þá aftur á fætur og sagði, að þegar
talað .væri um ritverk, þá væri bezt að lesa ekkert, er andvígar