Heimir - 01.02.1905, Síða 19

H E I M I R
43
Fr. H. sýndi fram á, hverja þýðingu þaö heföi, ef menn væri
ekki í söfnuði, og dró dæmi af Hafnarstúdentunum, cr íæstir
sinntu kyrkju. enda væri þeir mennirnir, er kappsamlegast heföi
unniö aö eyöileggingu trúar og siögæöis á Islandi.
. *
■vr vf
Vér ætlum ekki aö gjöra langar athugasemdir viö fundi
þessa, því þess gjörist ekki þörf. Þaö, sem þar fór fratn, ber
meö sér, í hvaða tilgangi til þeirra var efnt, og eins hvaöa andi
ríkti þar f öllu því, er sagt var. Fundurinn í noröurkyrkjunni,
eins og bæöi málefniö og ræöurnar báru ineð sér, var í því skyni
stofnaöur, aö taka fyrir hneykzli það, sem „tíundargrein" Sam.
vakti meðal manna, eítir aö svar B. L. Baldvinssonar kom út.
Það var ekki frítt urn, að þaö vekti töluverðan geig og óhug, ef
fara ætti að vaöa uppi meö þannig lagaðan frekjuskap og kúgun
og Sam. greinin bar með sér.
Málefninu var því smeygt inn í þessu laglega „messusöngs-
bandi": „Hvernig eigum vér að taka árásum óvinanna gegn
kristindóminum." Með því að iáta það heita sem verið
væri að halda uppi hlffiskildi fyrir kristindóminum, lét það miklu
betur í eyrum og var léttari sök en ella, að fela klækina undir
Pílatusar purpuraklæðinu.
Hvernig er svo málið rætt? Friörik Hallgrímsson byrjar
meö því að lýsa alla aö opinberum fjandskap við guö, er eitt-
hvaö hafi andæft gjöröum kyrkjufélagsins. Þeir eru „útsendarar
djöfulsins", „verkfæri hans" o. s. frv. Og svo sem aö sjálfsögöu
„váru þeir allir mest virðir af guöi, er konungi Iíkaði bezt við",
eins og sagt er um Ólaf helga. — Fr. Bergmann þrumar á því,
aö þ e g j a, vegna þess það þýöi ekki, aö halda uppi svörum,
söfnuðurinn trúi ekki því, sem sagt sé uin prestinn hans. Það
er nú kristindómurinn hans. — Magnús Pálsson langar til að
mega fara í illt við andstæöingana, vegna þess hann hafi lært að
elska Lútherskuna og viiji deyja upp á Lúthersku. Þaö getur
nú verið góöur dauðdagi, en fiestum Islendingum mun þó vera
svo varið, aö heldur vildi þeir vita landa sína deyja kristilega og
skaplega. — Svo er lagt til aö konurnar þegi, svo þær veröi sér
ekki til skammar með því að tala, meö því þær geti ekki komið
oröum fyrir sig. Það er nú enginn sérlegur uppsláttur fyrir ís-