Heimir - 01.08.1907, Blaðsíða 6

54
HEIMIK
En kyrkjan er ekki hið sama og trúarboðskapur hennar, og
trúin orþódoxa. En hver hefir þá varSveitt trúna? Kyrkjan.
Fyrir hverjn hefir kyrkjan barist, ofsóttr brent og lífiátiö?—
Trúna. Dregnr þá ekki saman ineö hvorutveggju 2
Nei, saga þessarar trúar, þess eina, er fornöldin á að hafa
kent satt og réttr ber það ekki með sérr að sú trú sé sannleikur
og réttlæti. Réttlætið þarf ekki að drýgja morð eða brenna
eða ræna, sannleikurinn þarf ekki að beita lýgi né svikum og;
gjörast þeim samlaga.
Það er sama sagan. „Ef Satan reknr út Satan, þá er hann:
sjálfum sér sundurþykkur, en ef eg rek djöfia út fyrir Guðs;
anda, þá er Guðsríki komið til yðar." En Guðsríki erókomið..
Satan rak ekki út Satanr heldur sannleikann. Æðsti prestnrinrf
krossíesti Krist, en Kristur krossfesti ekki æðsta prestinn. Ef
það hefði verið, væri ekkert at.hugavert við vitnisburð sög-
nnnar-
framþrótin trúarbragðanna.
Siðan að br'eytiþróunarkenningin, sem kend er við Dartvín,
Var alment viðurkend á nreðal vísindamannanna, hefir unr ekk-
eft verið eins mikið talað og breytingu og þroskun. Alstaðar
þar sem náttúruvísindin komast að með rannsóknir sínar, sanna
þau að breytiþróunarlögmálið er sístarfandi, og að þau form og
þær h'fsmyndir, sem bezt eru fallnar til að standast baráttunai
við hið óblíða í kringumstæðunum, lifa Jengst og skapa sér nýj~
ar kringumstæðut.
Það hefir minna veríð talað tim breytiþróum í þeim efnum,,
sem vanalega eru kölluð andleg, til aðgreiningar frá því, sem er
efnislegt eða líkamlegt og hefir hingað til verið því nær ein-
göngu starfssvið vísindanna. Én nú á síðari árum hefir meiri