Heimir - 01.08.1907, Blaðsíða 19

HEIMIR
6 7
guö og nienn .eru í ósátt út af atburði, er aldrei átti sér stað
(syndafalli), og því menn þurfa að friðþægjast fyrir synd, er
þeir aldrei drýgðu, og hversu hægt sé að sameina hugmyndina
urn tilveru þessa guðs og. náttúrunnar, fyrst hvorugt er öðru
skylt, eftir því sem millibilsguðfræðin kennir.
Það er ekki hægt að veikja trú manna á tilverunni, hennar
virkilegleika. Þessi heimur vor er of áþreifanlegur og augsýni-
legur til þess. Menn og dýr, jurtir og skógar, sól og tungl, dag-
ur og nótt, hiti og kuldi—allar hinar margvíslegu myndbreyt-
ingar tilverunnar, eru mönnum áþreifanlegur vottur um, að hún
sé til. En það eru rnargir óvissari um það, sem þeir ekki sjá.
Og fjölda rnargir sjá ekki guð og taka ekki eftir verkum hans.
Það er því hægt að veikja trú manna á guði, og oss virðist, að
óhjákvæmilega muni þessi millibilsstefna gjöra það, sem á eng-
in fræði önnur um hann en þau, sem Móses hefir þeim kent, er
eingöngu byggist á því, að hann hafi líka sagt þeim rétt frá um
sköpun veraldar, sem þeir þó vetengja.
Millibilsguðfræðin skilur því eftir eilíft djúp milli heimsins,
eins og hún kennir hann, og milli guðs föður mannanna, eins
og hún kennir hann. Og mynd sú, er millibilsguðfræðin bregð-
ur upp, er líkust myndinni úr Harbarðsljóðum, þar sem Þór og
ferjukarlinn kallast á yfir sundið:
„Hverr er sá sveinn sveina,
er stendr fyrr sundit handan?
Hverr er sá karl karla,
er kallar um váginn ?"
Sannarlega lítil úrlausn á lífsins gátum ! —