Heimir - 01.10.1911, Qupperneq 16

40
HEIMIR
sem engra sannana þurfa meö, en ekki öörum. Hún hefir engri
stefnu kollvarpað og það er ólíklegt að hún kollvarpi nokkru
neina sjálfri sér.
Eitt af hlutverkum kyrkjunnar.
Það var einu sinni skoðun flestra, og er efalaust enn þá skoð-
un margra, að hlutverk kyrkjunnar væri að frelsa sálir manna frá
glötun í öðru lífi. Annars heims hyggjan hefir ávalt verið mjög
sterkur þáttur í kristindómnum frá fyrstu byrjun. Hún var það
í kenningum Páls, eins og allir geta gengið úr skugga um með
því að lesa bréf hans. Svo þegar vonirnar um endurkomu Krists
rættust ekki, dofnaði yfir henni, en aftur um árið 1000 bar svo
mikið á henni á sumum stöðum í Norðurálfunni, að menn jafn-
vel hættu að sinna atvinnuvegum sínum.
Þetta, eins og svo fjölda margt annað hefir breyzt mjög mik-
ið á síðari tímum. Sú sannfæring er komin inn í ineðvitund
rnargra, að kyrkjan, allir kyrkjuflokkar, hverjar sem kenningar
þeirra séu, hafi hlutverk aö vinna í sambandi við velferð manna
í þessu lífi, í sambandi við hina sameiginlegu velferð fjöldans,
án nokkurs tillits til trúarskoðana.
Það er sérstaklega hér í Ameríku, sem menn sjá þýðingu
þessa nýja hlutverks kyrkjunnar. Meðfram stafar það efalaust
af því að hér, þjóðfélagsmyndunarinnar vegna, er meiri þörf á
mótstöðu gegn yfirgangi og ranglæti en víða annarstaðar, en að-
allega mun það stafa af því að hér er fríkyrkja en í öðrum lönd-
um ríkis- og þjóð-kyrkjur. Ríkiskyrkjan er óhjákvæmilega svo
nátengd því stjórnarfyrirkomulagi, sem er ríkjandi, að hennar
stefna f félagsmálum verður jafnan í samrærni við stefnu þeirra,
sem völdin hafa. Hver getur hugsað sér afstöðu ríkiskyrkjunn-
ar á Þýzkalandi gagnvart umbótatilraunum sósíaldemókratanna
öðruvísi en óvinveitta? Og hve nær mundi enska ríkiskyrkjan