Kirkjuritið - 01.05.1935, Blaðsíða 28

212
íslenzkar bækur.
KirkjuritiÖ.
um þrjá áratugi 1755—1785 er einnig saga hans, og svo vel sögð,
að þegar hún síðar verður rakin öll frá öndverðu, þá mun
einnig stuðst við þessa frásögn. í fyrstu gengur inargt að óslc-
um og stórliugur skólameistara er svo mikill, að hann hygst að
koma upp framhaldsskóla fyrir þá stúdenta, sem vilja gjörasl
prestar en hafa eklci efni á þvi að auka mentun sína við há-
skólann í Kaupmannahöfn. En vonir hans bregðast, og síð-
ustu árin dregur til þess, sem verða vill um skólann, þótt
skólameistari þurfi ekki að lifa það, að Norðlendingar verði
sviftir mentastofnun sinni. Ljómann af starfi Hálfdanar skóla-
meistara leggur eins og kvöldroða á skólann.
Þeir sem þjóðlegum fræðum unna og söguvísindum munu
kunna höfundi þökk fyrir bókina. Á. G.
„Sögur lxanda börnum og unglingum. Friðrik Hallgrímsson
hefir búið undir prentun. —IV.“ — Reykjavík 1934. Bókaverzl-
un Sigfúsar Symundssonar. — 98 bls. —
Fimtán sögur eru i þessu hefti, en það er fjórða heftið af
barnasögum séra Friðriks.
Tvent einkennir sögur þessar, eins og allar sögur séra Frið-
riks: Þær eru liollar og við hæfi barna. — Að þær séu við
barna hæfi hefir reynslan sannað, því að þær hafa verið sagð-
ar í barnatímum útvarpsins og valcið mikla eftirtekt hjá hin-
um ungu hlustendum. Mun ekki of sagt, að öllum öðrum ólöstuð-
um, að séra Friðrik sé „vinsælasti útvarpsfyrirlesari barnanna“.
Sögurnar hafa einnig verið mikið lesnar, eins og sést af því,
að heftin skuli nú vera orðin fjögur. — Um hitt, að sögurnar
séu hollur lestur fyrir börn, mun hver sá sannfærast, sem
kynnir sér þær. Þar er verið að innræta börnunum það, sem
gott er og göfugt, verið að sá góðu sæði i hjörtu þeirra á þann
hátt, sem þau skilja bezt. Ættu því foreldrar, sem ant er um
að göfga innræti barna sinna, að útvega þeim sögur þessar.
Geta þeir þá sjálfir sannfærst um, hver áhrif sá lestur hefir á
lunderni barnanna. S. P. S.
„Kristur og mennirnir. Eftir Friðrik HaUgrímssorí' — Reykja-
vik 1935. Utg.: ísafoldarprentsmiðja h./f. — 87 bls. —
Ég las þessa nýjustu bók séra Friðriks með óblandinni á-
nægju, og mér þykir næsta ólíklegt, að þeim, sem hana lesa,
þyki ekki vænt um hana eftir lesturinn. Því veldur hæði það,
hve skemtileg hún er aflestrar, og einnig hitt, að hún á erindi
bæði til ungra manna og aldraðra, til heilbrigðra manna jafnt
og til sjúkra og sorgmæddra.