Kirkjuritið - 01.04.1937, Síða 30

148
Benjamín Kristjánsson:
KirkjuritiS.
V.
Þegar vér tökum þetta sjónarmið í bæninni, þá sjá-
um vér, að einmitt öll umskifti í mannfélaginu liafa
orðið fyrir bænir mannanna og tilverknað. í störfum
mannanna sjáum vér bænir þeirra. Þessvegna fer svo
fjarri því, að bænum sé ekki svarað. Hinum ólíklegustu
bænum er svarað. — Menn bafa beðið um ljós, og hlotið
ekki aðeins oliuljós, beldur rafljós. Menn liafa beðið
um að geta flogið eins og fuglinn í loftinu, og sú bæn
befir verið uppfylt á þann liátt, að nú geta menn flogið
miklu braðar. Gert er ráð f}7rir, að menn geti bráðlega
flog'ið yí'ir Atlantsbafið á fáeinum klukkutímum. Menn
þrá að beyra rödd vina sinna í fjarska, og það hefir
ræzt á þann bátt, að nú er bæg't að beyra og sjá orð og
athafnir manna liinumegin á hnettinum í sama mund og'
þær gerast. — Naumast liefir mannkynið beðið svo kyn-
leg'rar bænar, að liún liafi ekki verið bænheyrð eða lík-
indi séu til, að hún kunni einbvern tíma að bænheyrast.
Þetta er í senn stórkostlegt og alvarlegt íhugunarefni.
En einmitt af þessu megum vér öðlast skilning á þvi,
liversu nauðsynlegt það er, að bæn vor sé viturlega liugs-
uð og grundvölluð á andlegum skilningi og guðshug'
mynd vor sé göfug og rik of hinum æðstu siðferðisleg-
um hugsjónum. Bæn til þess Guðs, sem vér skiljum ekki
sjálf, að sé dýrlegur veruleikur, getur þessvegna aldrei
orðið að krafti oss til hjálpræðis, sem megnar að hræra
allan hu'ga vorn, sál og tilfinningar til uppfyllingar.
Ef guðsbugmynd vor er rík af miskunn og réttlælk
feg'urð og sannleika, þá munum vér með bænum voruni
og íbugun hrífast til lotningar fyrir þessum hlutum og
bænin snúast í vilja til þess að öðlast þá. Þetta, að opna
iðnlega sál sina fyrir ölln því, sem vér vitum fegurst og
bezt, er eins og að rifa þak af gluggalausu liúsi. Ljós
himinsins streymir inn! Heilnæmt og hressandi loít
streymir inn! Andlegt myrkur og fúaloft liverfur á burt!