Kirkjuritið - 01.01.1945, Side 16

10
Páll Þorleifsson:
Janúar.
smátt bi'Linnu þær lit liinar svörtu syridir. Þær brunnu
út i hugsjónaeldi hinna ágætustu sona, marina, sem
innra með sér áttu ófölskvaðan eld fórnar og kærleika,
vitsmuna og drengskapar og trúar á land sitt og GuÖ.
Fyrir atheina þeirra, þrotlaust starf og strið mega menn
mi loks fagna til fulls frelsi.
Það eru ný óendanlega mikilsverð þáttaskil að hefjast í
sögu íslenzku þjóðarinnar. Þau þáttaskipti fara svo að
segja saman við önnur tímamót i sögu alls héimsins,
sem menn vona stórum, að séu nú framundan. Það er
trú margra, að upp úr syndaflóði því, sem allt hefir nú
sokkið í, eigi heimurinn eflir að risa iðjagrænn. Öll
þau gróandi öfl, sem mannkynið á vfir að ráða, munu
að stríði loknu leggjast á eitt, til þess að byggja á rústum
hruninna borga nýtt hamingjusamt líf. Saga jafn harm-
þrungin má aldrei endurtaka sig. En trúna og kraftinn
lil þeirrar uppbyggingar og nýsköpunar munu menn fvrst
og fremst sækja til kristinnar trúar.
Kirkja ýmsra hernuminna landa hefir nú áþreifanlega
sýnt og sannað, vfir hvilíkum fórnar- og haráttumætti liún
býr, og hvílíkt afl hún er lil viðnáms hverskonar and-
legri og þjóðernislegri kúgun.' í Þýzkalandi stóð hún
lengst allra stofnanna gegii kúgun nazismans. Og klerk-
dómur Noregs og Danmerkur hefir á óglevmanlegan
liátt gert prédikunarstólana að útvirkjum andlegs frelsis
gegn hverskonar ofheldi og ógnunum. Þar liefir undan-
farið margur prestur slaðið ótrauður á verði, fylltur
þeim guðmóði og krafti, sem kristin trú ein getur veitt,
og fyrr látið líf sitt en hann hafi svikizt undan merki
sannleikans. Blóð píslarvættisins hefir sannarlega á ný
vökvað vora syndugu jörð. Að slríði loknu mun það á-
i'eiðanlega einnig eiga eftir að reynast útsæði ódauðlegra
hugsjóna, aukinnar trúar á lnð volduga og dýrðlega að
baki því sýnilega.
(ilaðir hafa ýmsir af mestu persónuleikum kristninnar
þolað pislir og kvalir undanfarin ár og sumir þeirra lýnl