Kirkjuritið - 01.01.1945, Blaðsíða 40

Hjalti i Fjarðarhorni.
Janúar.
34
borð borinn, og það er hlutverk lögfræðinganna að varð-
veita réttlætið".
I stjórnmálum fylgdi bann jafnan þeim, er harðast
börðust fyrir sjálfstæði Islands, og var í sínu liéraði
sterkur fulltrúi þáverandi Sjálfstæðisflokks undir for-
ustu Björns Jónssonar, en þeir voru miklir vinir. Mun
hann liafa átt eitthvað af ritgerðum í blöðum á þeim
árum. Þá fylgdist hann vel með þróun kaupfélaganna
og fagnaði hverjum sigri, sem vannst til að útrýma kúg-
un og' auka jafnrétti og bræðralag. Vil ég hér minnast
þess, að ég heyrði hann halda því fram mjög ákveðið á
árunum 1910—14, að til þess að leysa vandamálið um
skiptingu arðs og auðs þyrfti þjóðnýtingu auðlindanna,
enda yrði þá fyrst framkvæmanlegt jafnrétti lcristin-
dómsins.
Oft vissi ég til, að fólk kom til hans, sem fann, að það
var beitt órétti, og leitaðist hann við að rélta hlut þess,
og mun oft liafa tekizt það með hógværum og sterkum
rökum. Mjög unni hann vísindum, listum og bókmennt-
rnn.
Fylgdist hann af áhuga með öllum þeim uppfynding-
um og nýjungum, er miðuðu að auknum afköstum i
vinnu og léttingu starfsins, auknum þægindum og ör-
yggi fólks til lands og sjávar. Einkum dáði hann mjög
rafmagnið, og' allar framkvæmdir á sviði landbúnað-
arins.
Hrifinn var hann mjög af ýmsum listamönnum, t. d.
Einari Jónssyni myndhöggvara, Ásgrími málara o. f 1.,
taldi þá boðbera hinna æðstu hugsjóna.
Á íslenzkum bókmenntum hafði liann mikla þekk-
ingu eftir þeirri aðstöðu, sem hann hafði til að kynnast
þeim og fylgjast með, oftast á afskekktum stöðum og
einyrkja bóndi. Einkum var hann fróður í fornsögun-
um og unni mjög skáldskap, einkum Ijóðum, enda hafði
hann glöggan smekk fyrir slíku og var sjálfur vel hag-
mæltur.