Kirkjuritið - 01.02.1963, Blaðsíða 9

KIRKJURITIÐ
55
Ég nefndi áðan skipið, sem sökk.
Einn þeirra, sem björguðust þaðan, var spurður, livað hann
befði síðast beyrt frá hinu sökkvandi skipi. Hann svaraði:
„Það síðasta, sem ég heyrði, var, að einbver brópaði: Jesús,
hjálpa þú“.
Það, sem dugir hinzt, þegar allt er bilað, á yztu mærum,
þegar allt Iiefur brugðizt, það er það, sem er satt, það, sem
er gilt.
Jesús, bjálpa þú.
I þeirri bæn ertu sannur, því að hann er þinn GuS, bann
einn.
1 bans nafni: Fram! 1 Jesú nafni. — Amen.
Bæn:
ö, Guð, vcit mér að hcilsa í friði (leginuin, seni nú fer í hönd. Hjálpa
"ler að reiða inig á þinn heilaga vilja í einu og öllu. Blessaðu sainskipti
nun við alla, sein ég unigengst. Kcnn inér að taka ölluin er til niín leita
'neð sálarró og fullvissu þess að þú liafir hönd í hagga með ölluin. Kenn
mér að sýna spekt og festu, án þess að reita aðra til reiði né koma þciin
1 vanda. Gef inér styrk til að þola þunga og hita þessa dags, hvað scm
lumn kann að færa að höndum. Kenn niér að hiðja.
Philarcl, höluðbiskui>.
Kr ekki sjónin djásn og heyrnin gersenii, eða niálið dýrindi? Ó, Drott-
uin, fyrirgef mér vanþakklæti initt og tak þú vægt á sljófleika mínuin,
að ég skuli ekki meta þessar gjafir þínar að verðleikum! Örlæti þitt
hefur villt mér sýn og þessir lilutir standa mér of nærri til þess að ég
4°nu auga á þá. Þú úthelltir yfir mig hlessun þinni án þess að ég gæfi
yVl gaum. En nú vil ég þakka þér og lofa þig og vegsama þig sakir þinnar
ðnietanlegu gæzku. — Thomas Tliraherne.