Kirkjuritið - 01.02.1963, Qupperneq 21

KIKKJURITID
67
að' í öllu, sem að' liöndum ber, af vorri eigin skynsemi eða
maetti. Það er og rangt, að þeir séu án syndar, sem halda boð-
orð Guðs á ytra bátt án Andans. ,,Ef maðurinn fæðist ekki af
'atni og anda, getur bann ekki komizt inn í Guðsríki“, Jóli.
5. Holdið getur ekki lilýðnazt Guði og syndgar því jafnvel í
l>eztu breytni sinni. Hvers vegna? Vegna þess að óendurfætt
'ijarta blýt ur hinn stranga dóm Guðs og efast um fyrirheit
í'ans. „Allt, sem er ekki af trú, cr synd“.
Ómögulegt er að elska Guð, fyrr en trúin befur höndlað
fyrirgefningu syndanna. Vér getum ekki elskað Guð, meðan
rciði bans skelfir oss. Sá, sem engar ábyggjur befur af synd og
dómi, getur ímyndað sér að liann clski Guð. En björtu, sem
cru sundurmarin af synd, vita, að þetta er fjarstæða. Lögmálið
v°rkar reiði, en ekki fyrirgefningu, dóm en ekki réttlætingu.
vbvf ag lögmálið ásakar alltaf samvizkuna og skelfir liana.
f*ess vegna gjörir lögmálið engan guðhræddan og réttlátan
^yrir Guði. Skelfd samvizka flýr frá Guði og dómi lians. Þess
vegna skjátlast þeim alveg, sem vilja vinna til fyrirgefningar
syndanna með verkum sínum“.
Fyrirlieitið er ekki þetta: Fyrir Krist eigið þér náð og sálu-
hjálp, þ egar þér vinnið til þess. Heldur: liann býður fyrirgefn-
lngu syndanna af breinni náð, eins og Páll segir: En ef það
er af náð, þá er það ekki framar af verkum, annars verður
náðin ekki framar náð“, Rómv. 11, 6. Fyrirbeiti Guðs gæti
aldrei rætzt, ef vér ættum að vinna til þess. En ef vér verðum
hólpnir af náð, verðum vér það ekki af verkum. — «Sá, sem
Þuir, þekkir hið mikla góðverk Krists og verður ný skepna“.
Rökin fyrir réttlætingu af trú eru þá fyrst og fremst Biblían
Óálf, bæði Gamla- og Nýjatestamentið. Þegar Ritningin segir
a/ náSS, þýðir það sama sem ekki af verkum, m. ö o. af trúnni
dnni. En vér getum einnig reynt að skilja boðskapinn. Hvers
Vegna er það af náð? Vegna þess að Guð er náðugur og vegna
þess að vér erum syndugir. Guð elskar ekki góðu börnin ein,
neldur og Iiin illu, og liann vill, að allir menn verði liólpnir,
°g það getur aðeins orðið af náð, því að allir liafa syndgað.
Frá þessum boðskap vildi Lútber ekki víkja, livað sem á
gengi. Það megum vér ekki lieldur gera, og eigi get ég hugs-
að mér fegri einingu í kirkjunni en um náðarboðskapinn.