Kirkjuritið - 01.02.1963, Blaðsíða 45

KIRKJUKITIB
91
enginn ræðuk sínum
næturstað.
bndurminningar Péturs Sigfússonar.
Mókajorlag Odds Björnssonar, 1962.
Notalegur lestur. Likt og maður
6'lji við hægstreyiua á og sjái eiua
■uyndiiia af anuarri líða lijá á lygnu
yfirborðinu, flestar geðþekkar.
Gamall Þingeyingur, alinn í fá-
laekt, en siðar kunnur og víðförull
glímukappi, lengst af kaupfclags-
starfsmaður, sein har þó beinin
vestur við Kyrraliaf, rekur feril
sinn. Hóglátlega og íburðarlaust,
mda um enga stórviðburði að ræða.
^æði kunnugir og ókunnugir verða
saint fróðari um menn og málefni,
einkum í Þingeyjarþingi á því mikla
"'enningarskeiði, sem þar var óneit-
anlega fyrir og eftir siðustu aldamót.
í’á segir og nokkuð frá vexti Húsa-
v*kur, bins mikla ræktunarþorps.
Rosið befði ég inaunlýsingarnar ít-
arlegri, en stundum tekst höfundi að
'lraga upp skýra mynd með örfáum
'li'áttum og segja fá orð í fullri
"•einingu.
Nokkrar góðar inyndir eru í bók-
inni.
MERKIR ÍSLENDINGAR.
Nýr jlokkur.
Bókfellsútgáfan h.f. 1962.
Aður komu sex bindi þessa merka
'itsafns undir umsjá dr. Þorkels
Jóhannessonar, háskólarektors. Séra
Jón Guðnason, fyrrv. skjalavörður
tekur nú upp þráðinn og má full-
yrða að bann sé þvi á ný koininn
í góðar liendur, svo kunnur sem
séra Jón er að fróðleik og vand-
virkni. Flestir þessara tólf þátta
bafa áður bir/.t í Andvara, nokkr-
ir í Skírni. Tveir eru prentaðir hér
í fyrsta sinn, en þeir segja frá
Snorra Björnssyni, presti og rínina-
skáldi á Húsafelli og Hannesi Step-
liensen, prófasti á Ytra-Hólini. Sá
síðarnefndi var einhver göfgastur
iiiaður íslenzkur, sem uppi hefur
verið og mun enginn liafa unnað
ættjörð sinni fölskvalausar og litið
minna lil eigin bagsmuna, þeirra,
sem við stjórnmál bafa fengizt.
Ég get ekki varizt að nefna ævi-
sögu Péturs Jónssonar frá Gaut-
löndum eftir Sigfús Bjarnason frá
Múla. Hef lesið bana oftar en einu
sinni og finnst bún aðdáunarverð.
Stilsnilldin frábær, málið stórfagurt,
mannlýsingin óvenju snjöll. Endir-
inn saml ógleymanlegastur. Sú saga
mun endast Pétri til vcrðskuldaðs
langlifis í þjóðarsögunni.
Frágangur þessarar liókar er með
sérstökum myndarlirag.
ALDAMÓTAMENN
cftir Jónas Jónsson.
Dókaforlag Odds Björnssonar 1962.
Fimmtán „hetjusögur“ eins og
liöfundur kallar þær. Ekki i venju-
legri merkingu, þar sem bardaga-
menn vaða fram á blóðugum víg-
völlum, en frásagnir af mönnum
og konum, sein ált bafa í böggi við
örðugar kringumstæður, og þó
gengið sigrandi af hólmi lífsins.
Fært þjóð siimi drjúgt herfang.
Meðal þeirra eru: Þorgils gjallandi,