Kirkjuritið - 01.02.1963, Síða 48

KIIIKJlIIIITin
94
Rcynisluð'arsókn var liigiV lil Glauiniiæjurprestakalls, seni aiV vísu variV
uiV halda sinu nafni allt aiV einu.
Fagranessókn náiVi yfir tvær þéttsetnar sveitir: Reykjaströnd og Göngn-
sköriV, Sjávarhorgarsókn yfir Borgarsveit, og ReynistaiVar yfir StaiVarhrepp-
En áriiV 1892 variV sú hreyting á, er nú skal greina: Ný kirkja stór eftir
hætti og næstu fiigur, í nýjum áiVur óþekktuin stíl var reist á SauiVárkröki.
VíiVförull, slyngur húsameistari Þorsteinn Sigurðsson og útlendur, listelsk-
ur kaupmaðiir Lúðv. Popp, er rak verzlun á Sauðárkróki munu aðallega
liafu ráðiiV um og stuðiiV fyrir hyggingu kirkjunnar, er svo siðar varð fyrir-
mynd margra kirkjuliygginga í prófastsdæminu og víðar. Enda hyggði
nefndur Þorsteinn ýmsar þeirra.
Hin nýja kirkju á Sauðárkróki var svo vígð á Aðventusunnud. 1892. Þá
var prófustur Skagafjarðarprófastsdæmis séra Zophonías Halldórsson, og
ungur prestur í RcynistaÖurprestakulli séra Arni Björnsson (siðar prófast-
ur að Görðum á Álftanesi). Tvær sóknir, Fagraness- og Sjávarborgar voru
sameinaðar í eina,Sauðárkrókssókn og tvær kirkjur samnefndar sóknun-
um, kirkjur sem virðing aldanna hvíldi á lagðar niður. Þeirra aldir, ár og
dugar taldir.
Svo renna sjötíu ár sitt skeið. — Sjötíu ára ufmælis Sanðárkrókskirkju
var svo minnst nieð hátiðaliuldi á Aventu-sunnudegi s. 1. í kirkjunni. —
Hófst það með hátiðamessu kl. 2, og fór þannig fram:
1. Hinn góði og fjölmenni kirkjukór, undir stjórn Eyþórs Stefánssonar,
söng hátíðatón séra Bjarna Þorsteinssonar, en sóknarpresturinn, séra Þórir
Stephens þjónaði fyrir altari.
2. Prófasturinn, séra Björn Björnsson, Hóluin í Hjaltadal, flutti ágæta
ræðu.
3. Kirkjukórinn, sem æft liafði sérstaklega mikið fyrir þetta tækifæri,
söng af mikilli list.
4. Um kvöldið var kirkjukvöld lialdið (hið aiinað á árinu). Hófst það
með því að kór og söfnuður söng nr. 573 (sálm séra Arnórs Þorlákssonar).
5. Þá flutti sóknarprestur (séra Þ. Stcph.) erindi. Sagði m. a. frá vígslu-
hátíð kirkjunnar fyrir 70 árum samkvæmt munnlcgum siignum og fregn-
um, geymdum í hlöðum (ísafold, jan. 1893).
6. Þessu næst flutti aðkomu-prcstur, séra Sigurður Haukur Guðjónsson,
Hálsi, sérstæða, ágæta stólræðu, er mjög vakti athygli. Siingið nr. 97.
7. Hinn nýi forinaöur sóknarnefndar, Friðrik Margeirsson skólustjóri,
flutti þá ávarp. Þukkaði hann öllum, er stutt liiifðu að þessu hátíölegu af-
mælishuldi. Og þá eigi síðiir öllum hinum niörgu, er á 70 ára timaskeiði
liafa unnið að kristilegu slarfi Sauðárkrókskirkju. Minntist hann þar sér-
stuklega fyrrv. forinanns uni langt skeið, Jóns Þ. Björnssonar, er hurtflutt-
ur er, alfarinn til Reykjavíkur fyrir hálfu ári.
8. Sóknarpresturinn talaði þá að lokiim. Tók mjög undir mál formanns
og endaði ræðuhöldin.
9. Var siðan sumeinast i hinni Drottinlegu hæn og sungið: Son Guðs
ertu með' sanni.
Að lokuni skal þess getið í framlialdi þessa, að á árunum 1957—’58 fór
fram ein meiri liáttur höfuðuðgerð Sauðárkrókskirkju: Kirkjuskip og kór