Kirkjuritið - 01.05.1966, Qupperneq 4

194 KIRKJURITIÐ
ekki alltaf hátt né ræður miklu. Óþegnlegt og ábyrgðarla*1"1
okur, bæði á vinnu og öðru útgengilegu, þykir mörgum SJ;I
sagt, ef þeir hafa aðstöðu til. Spilling í viðskiptum og skein111*
analífi fer ekki dult. Og oft virðist svo sem allt sé nauðsynle»
nema bið eina nauðsynlega.
Þá liorfir illa um framtíð þjóðar vorrar, ef niammonsþr®1
un, glysfengi og glaumkæti eiga að móta lífsstíl og huga’f'11'
margra en trúrækni þverrar og hin sönnu lífsverðmæti þoka
skugga. Þeir eru margir í landi voru, sem skilja þetta og vlt*!
að allur vor liagur er í voða, ef vér hættum að hafa mið af °r
Guðs og afrækjum sálu vora og hennar hjálp og lieilsu. Sa1'1,
einumst allir á bænadegi og biðjum Guð að vekja nýtt líf 1
kirkju sinni á landi liér, svo að liún megi bera vitni um heil:1!-‘
hátign Guðs vilja og vísa veginn til Krists, konungsins og fr®"
arans. Þess skyldi beðið í liverri sókn, að þar glæðist lieilhe
trú, að söfnuðurinn þar verði vökulli, samstilltari, ákveðnarl .
fylgd og lilýðni við Drottin Jesúm Krist og fái gjör að lifa g c..
þess að heyra honum til og eiga lífið í lionum. Þess sky1 ^
beðið á hverju lieimili, að þar megi Guðs andi ríkja, Guðs °r^
og hænin verða leiðarljós hinna ungu og öllum athvarf
styrkur. Þess skyldi livert lijarta biðja, að sannur Guð vllJl1
þar lífsins kraftaverk til eilífs sigurs. ,
Ég mælist til þess, að bænagjörð um þetta efni fari fral11
öllum kirkjum, verði því við komið, og að þér fáið trúaða lel
menn til þess að annast þjónustuna á þeim kirkjum yðar, sCl'
þér getið ekki sjálfur embættað á.
Bænin er rödd trúarinnar — Horne.
Þú biður á harma- og neyðarstund; Jiess væri óskandi að þú bæoir
þegar gleði þín er ríkust og þú býrð við allsnægtir. — Kuhil Gibrn'*•
Vér ættum aðeins að biðja blessunar, því að Guð veit bezt, hvað oS‘
til mestra beilla. — Sókrates.
Bið eins og allt væri undir Guði komið, og vinn eins og allt ylti á n|1’"
unum. — Spellman kardináli.