Kirkjuritið - 01.05.1966, Side 16

206
KIRKJURITIÐ
kveðjuatliöfn, sem yfirleitt er sameiginleg presti og söfnuði?
einkum, ef samvera hefur staðið lengi. Við þá atliöfn er saitt'
starf milli prests og safnaðarins mjög náið.
1 málum, sem snerta byggingar eða endurbætur á kirkjubús'
um, umbætur á kirkjugörðum o. fl. líkum málum er oftast
mikil og ánægjuleg samvinna með presti og söfnuði. ÞanWg
þarf að vera náið samstarf í kristindómsmálunum. 1 þeim eT
líf, andi og sannleikur. Þannig þurfa þau líka að vera unnin. —
Fyrir skömmu síðan var ég á safnaðarfundi, þar sem formað'
ur sóknarnefndarinnar sagði eftirminnileg orð. Ég man ekki
nákvæmlega orð lians, en bann sagði, að guðsþjónustur værl1
af eðlilegum ástæðum fáar til sveita, þar sem aðstæður eru of*
andstæðar, bæði vegna veðráttu, vegabanns og tímabundinna
starfa. En þessar fáu guösþjónustur œtti að kappkosta að hafa
sem hátíðlegastar, sagði liann. Þetta eru vissulega orð í tinaa
töluð. Ég vil taka undir orð sóknarnefndarformannsins °S
leggja álierzlu á þetta: Guðsþjónusturnar þurfa aS verSa svo
hálíSlegar, aS bœSi ungir og gamlir hlakki til þeirra. Þetta eI
liægt, ef prestur og söfnuður leggjast á eitt. Guð er með í öHu
slíku verki, sem unnið er í einlægni, trú og sannleika, til þesS
að vegsama liann og þjóna lionum. „Ef Guð er með oss, hver eT
þá á móti oss?“
Prestur og söfnuður þurfa að stefna að því, að kristindóiW11'
inn nái að þroskast í hverju Iijarta. Hann er mál málantta’
Hvers virði eru kjarnorkumál landanna, eldflauga- og geiW'
ferðamál í samanburði við hin andlegu og eilífu mál trúariW1'
ar? Ég spyr, til þess að leiða liug ykkar að þessu: 1 trúnni böf'
um við Guð. Guð er skapari kjarnorkunnar. Hann er skaparl
himinhnattanna, en ekki gervibnatta; skapari eldingar, en ekk1
eblflaugar. Já, er ekki mikill munur á glæsiverkum mannsW6
og verkmn Guðs? Jú, og það er ofur eðlilegt, því að GuS cl
skaparinn, en máSurinn hiS skapaSa. Við viljum lifa og stai'f11
í samræmi við vilja bans. Við þurfum að vinna saman að þvl’
svo að við verðum sterk og bamingjusöm.
Prestur og söfnuður þurfa að vinna saman, segi ég eW1,
Munið þið ekki eftir sögunni um föðurinn, sem kallaði synW3
sína 7 fyrir sig? Hann lét þá fá knippi með 7 stafprikum. Eng'
um þeirra tókst að brjóta stafaknippið. Þá lét faðirinn liverl1