Kirkjuritið - 01.11.1966, Blaðsíða 37

ttjarni Sigurðsson:
Fjölgun biskupa
A seinustu árum hafa kirkjunni bætzt nokkrir nýir starfsmenn,
Sem ekki eru sóknarprestar, og er eðlilegt, að störf kirkjunnar
f*rist á annarra manna hendur en áSur var í bændaþjóðfélag-
inu. Þó er ekki fyrir það að synja, að efling nýrra starfskrafta
a vegum kirkjunnar gengur hægar fyrir sig en æskilegt væri.
En fast er togað í feldinn á móti, þar sem hlutur fjárveitingar-
valdsins verður vafalaust drýgstur.
En jafnframt þessu mætti spyrja, livort fullnýttir séu þeir
starfskraftar, sem fyrir liendi eru. — 1 straumkasti þjóðskipu-
^agsins, hleypur þvílíkur vöxtur í embætti og stofnanir, sem
Lingum áður tóku litlum hreytingum öldum saman, að nafnið
eitt stendur sameiginlegt og óhaggað, eða litlu meira. Þannig
er hún ekki ótímabær liugmyndin um þrjá biskupa að því leyti,
að verkefni er þegar fyrir þá alla. Um fyrirkomulag skipulags-
1‘reytingarinnar má hins vegar deila, þó að því verði ekki hreyft
^'ér að þessu sinni.
Ekki er mér alveg Ijóst, hvar biskupa-málið er statt að af-
l°knu seinasta kirkjuþingi. Hitt þurfum við ekki að fara í graf-
gotur um, að þrjá biskupa á Islandi ljristir enginn töframaður
E’am úr erminni.
f*á er hins vegar á það að líta, hvort ekki megi á einhvern
•att greiða úr aðsteðjandi vanda, á meðan hugmyndinni um
stórum aukna starfskrafta er unnið fylgi. Það tekur vafalaust
ll°kkurn tíma og nauðsyn að róa vel á bæði borð. Aftur á móti
eiguni við þegar lög um vígslubiskupa, sem vafalaust mundu
111 gildi falla með fjölgun biskupa með fullu biskupsvaldi.
Lögin um vígslubiskupa, þótt ófullkomin séu, opna vafalítið
.( l<’ til að létta nokkru annríki af herðum biskupsins yfir ís-
a«di. Með því að liagnýta möguleika þeirra út í æsar mætti og
ta róðurinn að því marki, að við fáum fleiri biskupa en einn