Kirkjuritið - 01.04.1970, Blaðsíða 49

KIRKJURITID
191
dýrkun, eins og gert var í frumkirkjunni? Væri til dæmis
ekki fært fyrir kristna nienn að taka þátt í ókristinni ljós-
hátíð og gera sér og börnum sínum ljóst um leið og olíulamp-
arnir eru tendraðir, að Kristur er ljós lieimsins?
Er einungis hugsanlegt að gera tilraunir í vestrænum heimi
í þá áttina að tengja nútímaliljómlist og dansiðkanir lielgihald-
inu? Verður að innleiða Bacli í Afríku? Er ekki hugsanlegt
að flytja afríkanska hljómlist til Evrópu? Geta ekki afríkansk-
ar trumbur túlkað jafn vel lof Drottins og evrópisk pípuorgel?
Eyrst kirkjufeðurnir gátu gripið til grískra heimspekinga til
að túlka og útbreiða kristna trú, er þá ekki eins hugsanlegt
að heimspekingar meðal Búdda- og Múhameðstrúarmanna geti
lagt mönnum upp í liendur hugsana og framsetningarform til
að túlka og útbreiða kenningar guðspjallanna?
Er kirkjan liandviss um að fjölkvæni geti ekki verið jafn
hæfilegt sem fjölskylduskipulag meðal Htt þróaðra þjóða
°g einkvæni meðal menningarþjóða? Fyrst frumkirkjan reisti
barnsskímina á bihlíulegum og trúarlegum grundvelli, þótt
'itnisliurður um liaua í Nýjatestamentinu sé vægast sagt næsta
lítill, er þá ekki liugsanlegt að aðrir tírnar og aðstæður kunni
að krefjast endurskoðunar þess? Er fjarstætt að heimshyggju-
þrungin iðnmenning geti áttað sig betur á krossdauða Krists og
kvöldmáltíðinni við kynningu á menningu þar sem „blóðið“ er
talið í leyndardómsfullum tengsluni við lífið?
Allir kristnir söfnuðir sem taka hlutverk silt alvarlega ættu
hægt nieð að semja liliðstæðan spurningalista. Það væri óncit-
anlega þægilegra að þurfa ekki að standa andspænis slíkum
vandamálum. En sú kirkja, sem er send með erindi Krists til
heimsins kemst ekki undan því. Hluttaka í boðmi fagnaðar-
enndisins á þessum tímum krefst þess.
(G. A. þýddi.)