Kirkjuritið - 01.04.1970, Blaðsíða 30

172
KIIiKJUIUTin
Enn gefast slíkir brautryðjendur og hetjur.
Einn í Jieim hópi er Dom Helder Camara (f. 1909), erki-
hiskup (1964) í Recife í Norður-Brasilíu. Hann liikar ekki
við að lialda því fram að koma verði á róttækum uinbótum,
en hallast livorki að ofheldisaðgerðum né aðhyllist kommún-
isma.
En hann stendur með þeim fátæku.
Lægstu daglaun eru um 80 kr. ísl. í orði kveðnu, en vinnunni
Jiannig liagað að tvo daga tekur að vinna fyrir þeim og millj"
ónir manna eru ýmist atvinnulausar eða liafa stopula vinnu.
Hve lengi líðst slíkt?
Vegna sérréttinda kirkjunnar annars vegar og aðgerðar-
leysis hennar á hinn bóginn fer heimsliyggjan sívaxandi í land-
inu. Afturhaldsmenn og sérréttinda hópar em kirkjunni lilið-
liollastir. Almenningur snýr nú orðið við henni baki. Prelátum
og prestum má líkja við setulið í kastalavígi.
Á stöku stað rofar til. Kirkjuyfirvöldin í Chile og Ecuador
hafa úthlutað bændum nokkrum jarðeignum í tilraunaskyu1,
Dom Helder segir: „Það eru 230 biskupar í Brasilíu. Enn
fylgja mér aðeins 30. Við höfum lagt til að gerðar verði
ákveðnar úrbætur. Tími yfirlýsinganna er liðinn og nú gildir
að híta hendur standa fram úr ermum. Úrval æskulýðsins
segir sundur með okkur, og sér ekki aðra leið færa en grípa
til ofbeldis. Við verðum að þjarma að stjórninni og „stór-
eignamönnum“, með siðferðiskröfum af okkar hálfu. Hreyf'
ing okkar er enn nafnlaus, en ég vil kalla liana FORJA þ. e>
Forca do Justicía e Amor (Máttur réttlætisins og kærleikans-
Forja þýðir smiðja)
Ofbeldisleiðin er útilokuð ... Nýtt Kúbu eða Víetnamástand
kemur ekki til greina . . . En öldum saman liefur kirkjan
boðað að sumir séu fæddir til fátæktar, aðrir til ríkidærnis
að vilja Guðs. Fátæklingarnir verða að öðlast skilning á þvl
að fátæktin er ekki vandamál Guðs, heldur okkar, og það er
verkefni okkar að lierja á liana og kveða liana niður.“
Réltlœti og kœrleikur
Kirkjan liefur alltaf boðað kærleikann. Ef til vill aldrei fra
því á fyrstu öldunum almennar og einlægar en nú. Hér á ís'
landi ekki sízt.