Fríkirkjan - 01.03.1899, Blaðsíða 15

46
um og á hana letrað: „Erkivillumaður". Húss mælti þá:
„Með mestu gleði skal eg bera þessa vanvirðandi kórónu íyrir
þig, minn drottinn Jesús, því þú barst þyrnikórónu fyrir
mig.“ Klerkar seldu svo sál hans djöflinum á vald, en hann
hóf augu sín til himins og sagði: „Eg fel anda minn í þín-
ar hendur, drottinn Jesús, því þú hefur endurleyst mig.“
Síðan var hann afhentur hinum veraldlegu valdsmönnum
og leiddur til aftökustaðarins. — Þegar búið var að binda
hann við stólpann og ekkert að vanbúnaði með að kveikja í
bálkestinum, var enn skorað á hann að apturkalla villukenn-
ingar sínar og frelsa þannig líf sitt. „Hvaða villukenningar“,
mælti hann, „á eg að apturkalla? Eg kalla guð til vitnis
um, að allt, sem eg hef ritað og talað, hefur liaft þann til-
gang að frelsa sálir frá synd og spillingu, og skai eg nú glað-
ur staðfesta með blóði mínu sannleika þann, er eg hef pré-
dikað.“
Bálið var þá kynt, en Húss söng: „Jesús, sonurDavíðs,
miskunna þig yflr mig,“ og aptur það sama. En er hann
vildi hefja sönginn hið þriðja sinn, sló vindurinn ioganum
framan í hann; mátti hann þá eigi syngja, en hann bærði
varirnar og hreifði höfuðið svo lengi sem lesa mátti þrisvar
sinnum „Faðir vor“ og gaf svo upp andann.
Öskunni var fleygt í Rín.
[A. W. Draper: Aandsudvikliuga Historie; E. tf. White: Den
store Strid].
Svalaðu þér á vatni.
(Ur sænsku).
tívalaðu þér á hinum dýrðlega drykk náttúrunnar, hinum
tæra lífgefandi drykk. Svalaðu þér á hinum glitrandi bárum
lindarinnar — svalaðu þér á vatni!
Sæktu ekki eptir að slökkva þorsta þinn í „eiturbrunnum
liinna rotnandi líkamsefna", sem með sinum brennandi straum-
um tendra að eins upp loga ílöngunarinnar hjá þér, — sval-
aðu þór á vatni!