Kennarinn - 01.12.1900, Side 9

-23—
haída eftirtekt nemendanna, að engir nema “lærðir” menn geti gert p>að.
t>að er lireint ekki víst að hámentuðum manni takist það neitt betur en
marmi, sem befir mjög litla skólamentun. Aldrei hefi eg séð noklcurn
kennara balda betur athygli lærisveina sinna en eina unga stúlku með litla
skólamentun, á sunnudagsskóla Fyrsta lúterska safnaðarins i Yv'innipeg.
Bðrnin voru urg og ólæs, hún var að kenna þeirn biblíusögur. Þau sátu
með opna munna og gleyptu við liverju oröi, sem hún sagði og komu alt-
af af ogtil með spurningar út af efninu, sem sfndu, að pau íylgdu vel með*
Það, sem einn getur, geta fleiri. Ungu menn og konur, reyniö.
í pví, sem á undan er sagt, höfum vór lítið beinlínis sagt um pá hlið
kenslunnar, sem er fólgin í því. að æfa andlega hæfileika nemendannu.
Það nutnu sulnir segja, að sé uiest i varið og neitum vér pví ekki; en petta
sem vér höfum sagt, á alt a,ð miða til pess, að andlogu hæíileikarnir æfist
sem mest. . Sunnudagsskóla-kennarinn heíir ákveðið , verk að vinna—að
kenna kristnar hugmyndir I biblíunni, biblíusögtfnni, sálmabókinni, “kver-
inu,” o. s. frv. Við potta ákveðna verksvið höfnm vér baldið oss, Fari
kennarinn rétt að pessu er han.n um leiðað gefa andlegum hæfileikum nom-
endaiina góða æfingu, alveg oins og trösmiðurinn, sem kennir öðrutn að
smíða, pó hann liaíi ekkert annað augnamið en að kenna handverkið rétt,
or hann samt um leið ósjálfrátt að æf" andlega hæfileika nemandans-
Eitt orð skulum vér sámt segja t ið kennarana í pessu sambandi: líeynið
ekki til pess að gera altfijrir börnin; en reyniö með öllu móti að koma
þeim til pess að gera.sem mest sjálf. Sá er mestur leiðtogi, sem kennir
öðrum,—som kemur ílostum til poss að gera sem mest. Sá er mestur
kennari, sem kemur nemendunum til að gera sem mest—ekki sá, sem
sjálfur hefur mest að segja. Við pað æfast hæfileikarnir bezt,
Háttvirtu kennarar, gleymið ekki aðaltakmarki yðar í öllu pessu staríi;
að gera nemendurna að guðs börnuin, gera alt, sem pér getið til pess að
pau verði kristin í hug oghjarta. Undirbúið pau undir lífið tímanlega og
eilífa að svo miklu leyti sem pér getið, Keynin til pess að gera þau sterk,
svo pau geti staðist freistingarriar, sem fyrir peim kanna að liggja. Ivom-
ið inn hjá peim elsku og trúmensku til kirkjunnar sinuar. Ilve háleitt er
yðar verk! Notið vel hinar fáu gnllvægu stuudir, sempér megið vera lijá
lærisveinum yðar. “Nóttin kemur, þegar enginu getur unnið,” Sá tími
keinur fljótt, að pér, kennarar og nemondnr, verðið sð skilja. Að litlum
tíma liðnum, eru nemendurnir. ef til vill, koinnir pangað. sem áhrif hinmi
illu afla lífsins ná til perra. Hve áríðandi þá, að þér hafið með trúmensku
unnið ætlunarverk yðar og álirif yðar til góðs liafl verið sterk og varanleg.