Kennarinn - 01.01.1901, Side 9

—41—
SKÝPJNGAK.
Oss er kent |)<iö fyrst i lexín þessari, að vér skulum ekki leggja í vaua vorn, að
kveða upp dóma um aðra menn. Ef þér finst vinur þinn liafa verið ónærgætinu
eða þurlegur við |>ig, )>á lát þér ekki fyrir |>að að óreyndu flnnast |.að vottur um ill-
an tilgang eða vonzkú hjá lionum, en liugsa heldur sem svo, að )>ú hafir misskilið
liann. Vér megum aldrei láfa ómildaun, kærleikslausann hugsunarliátt þrífast iijá
oss, þann liugsuuarhátt, sem sotur út á aðra og ætlar þeim ilt. Ivristur segir,
að ef vér dæmum aðra, |>i verðnm vér líka fyrir dómum. Vör verðum fyrir slíkt
lmgarfar ógæfusamir liér í líli og ófarsælir annars heims.
Vertu aldrei aðlinningarsamur! JMuudu |>að, að á |>6r sjáifum eru gallar eins og
öðrum. Hreinsa þig fyrst frá þíuurn eigiu syndum, áður en )>ú gerir þig að dómara
annara.
Einu sinni var færð til Jesú kona, sem kærð var um gl'æp, er vant var að grýta
menn fyrir. Fólkið krafðist þess, að .Tesús »egði til, livort liún skyldi grýtt i hel
eða ekki. l>á sagði Jesfis: ‘>Sá yðar, sem er syndlaus, kasti fyrsta steininum.”
Engiunvarð t.il að taka upp stein. Dæmum eigi um aðra fyr en vér sjálíir vérðum
fullkomnir, og )>á getuin vérdæint með kærleika og réttlæti.
Þiö liafið öll séð hunda glepsa til manna og )>ið vitið li\Te ólirein og viðbjóðsleg
svínin eru. Ekki mundi ossdetta í hug að gefa )>eim perlur eða aðra dýrmæta hluti.
Ilér í lexíunni er með hunduuum og svínuntim átt við þá menn, som ávalt eru að
setja út á aðra og tala ilt um )>á. Slíltir menn geta ekki verið í guðs rki, og ekki
geta ]>oir notið náðarmeðalanua, nema )>eir snúi sér og bæti ráð sitt,.
Vður virðist |>að vafalaust örðugt að elska þá, sem yður eru vondir. Það er líka
ómögulegt nema með guðs lijál]), og vör niegum biðja guð að hjáipa oss við þenn-
an örðugleika. Kristur segir oss að biðja, svo vér eignumst hans þýðu lund. lHðjið,
og muu yður gofast liiö góða lijarta, lcitið, og þér munVið tinna )>að í samfélagi
iieilags anda, knýið ú og drottinn mun o|ma lijarta siftoggefa yður kærleikan, soiu
liann bor í síuu brjósti til alls. Ottist ekki |>að, að guð muni synja þess, scm þér
biðjið liann. Þegar )>ú biður föður þinn uin brauð, )>á gefur liann )>ér )>að; hann fær
þör ekf-.i stein. Eða ef )>ú biður liann um fisk, þá fær liann )>ér ekki liöggorm. Fyrst
)>ú mátt roiða þig á gæzku jarðnesks föðurs |>á ináttu sannarlega reiða |>ig á gæzku
þíns hitnneska föðurs, sein er kærleikuriun og elskar sín börn lieitar en nokkur
faðir á jörðu.
Kappkosta að broyta eftir lífsreglunni góðu, sem Jesús kendi, þeirri reglu að
breyta svo við aðra sem vér vildum að þeir breyttu við oss, Þá dæmum vér aldrei
liarðlega um aöra og verðum aldrei kaldir og liarðir í hjörtum.
TIL KENNARANS.—Far eftir þessum frumdráttum: I. Ómildir dómar: a) Vér
fáum sjáliirsamskonar dóma og vér dæmum. b) Vér orum sjálfir svo ófullkomnir, að
vér erum eigi færir að dæma um aðra. II. Þegar kærleikurinn situr í iindvegi
þá ber ekkiá dómum. III. Kærleiki föðursins svarar bænaákalli barnanna. IV. Að
framganga í elsku guðs er uppfylling kærleiks-boðorðsins.
Tala um þotta: 1. Fimta bæuin í -‘faðir vor.” 2. llvernig eiga söfnuðir að breyta
hver við annau? 3. llvernig orum vér hér livattirtil bænagerðar? 4. Dæmi úr biblí-
unni um óþre.ytandi bænir. 5. Var dómur Natans yíir Davíð ösamkvæmur þessari
kærleiks-reglu? Mvaða skyldurí þesSu sambandi hafa prestar og dómarar?