Kennarinn - 01.06.1901, Blaðsíða 5
—m—
Vegna p>ess, að hann var drotni helgaður. Vegna J>ass, að drottinn hafði
birtst ])eim lifandi eftir píslirnar á Jjessum degi og Jieir háldu daginn í
minningu um hinn lifandi drottin.
En er dagurinn Jjá nú ekki lengur d r o 11 i n s dagur? Er liann ekki
lengur drotni helgaður? Er hanu ekki lengur dagur, sem kristnir menn
gleðjast á yfir upprisu drottins sín?
Jú, hann er drottins dagur hjá öllum s a n n kristnum mönnum, öllum
þeitn, sem í olvöru láta sig Jiað nokkru varða, að .losús er upprisinn ]>eim
til rétllætingar, ölluui Joeim, sem elska frelsarann og bera lotningu fyrir
lians heilaga nnfni. I>eim öllum er sunnudagurinn lielgur drottins dagur.
En svo er fjöldi fólks, sem aldrei heldur drottins dag. Hvíldardagurinn
er [ieim að eins sunnudagur, dagurtil að leika sór á og hafa ‘‘góðan tíma.”
Fjölda margir Jioirra inanna, sem kristnir kallast eru bara liálf-kristnir.
Til liinna hálf-kristnu teljast Jieir, sem hvíldardeginum skifta milii Krists
og djöfulsins.
I>að er líka spursmál, livort Jieir eru meir en liálf-kristnir, sem Jijóta úr
sunnudagsskólanum, óðaren úti er, út í soll og óla'ti.
Stlnnudaguriiiu er ekki picnic-dagur, heldur drottins dagur.
Skelfing er Jiað hvað sum börn láta illa á sunnúdagunum. Og skelíing
er það, sem sumir kennarar eru skeytingarlausir á sunnudögum og láta
börnit frétta livað Jieir liafast að.
“llalda skaltu hvíklardaginn lieilagan.”
Tl LSLÖIvUN.
Hin minsta tilslökun frá skyldunni og sannleikanum guðlega getur ver-
ið sórlega hættuieg. Tilslökunin lcann að vera óveruleg í fyrsta en getur
oröið að mismuninum milli himnaríkis og heivítis. Stórskip eitt sigldi
frá Engiandl til New York. I>aö var vel búið að öllu leyti. En Jiegar
hitunarofuinn var settur í stfrimanns liúsið, hafði í ógáti nagli verið rekinn
of-nærri kompásnum. Málmurinn liafði áhrif á kompásinn og styrimaður-
inu, S3U1 fór eftir honum. lenti með skipið tvö liundruð inílur af röttri leið;
svo var [>að eitt kveld, að skipið bar að landi og slapp með naumindum
óskaddað lijá skerjum, sem [>að var a.ð berast á, þegar að var gáð.
Tveggja Jiumlunga nagli var næstum búinn að fyrirfara heilu hafskipi.
Eiu litil synd getur leitt eilífa ógæfu yfir mannssálina. ELn lítil tilslök-
un getur orsalcað siðferðislegt skipbrot.