Kennarinn - 01.08.1901, Blaðsíða 5

—-Í4Q—
Samfara eftirsjá eftir brot á nxóti boðuni guðs, cr iðrun, og löngun til að
koraast í sátt við liann. Hér er tækifærið, að leiðn barnið til frelsara síns,
samkværat p>eitn skilyrðura, er liann hefur sjálfur sótt, Sál barr.sins, eins
o<r sál liins fullorðna, leitar eftir sátt við «-uð. 3kil\rrðið er: “Vertu ein-
lægur við sjálfan J>ig í að leitast við, eftir Ollum kröftum, að syridga ekki
framar.” Og hér tná- undir engura kringumstæðum líta minna á ávexti
trúarinnar. en á trúna sjálfa. Sc Jxað gert, ]>á er engin efi á, að '‘trúin’’
verður játningin ein.
VOxtur sá, er sál barnsins fter á góðu heimili, er sannarlega guðlegs
eðlis. Náðiirsaraleg handleiðsla guðs hefur leiðbeint J>vi barni alt frá
Jjeim tíma, setn J>:tð fvrst hafðí meðvitund utn sjálft sig. Barnið hefur nú
náð þeim Jtroska og aldri, að ráðlegt Jtykir að senda [>aö í sunnudagsskól-
ann. Og sé sunnu .lagsskólinn góður, ]>á er J>að af J>ví, að hann or að eins
frarahald hoimilisáhrifanna. Hér koraa kennarar í stað foreldra, eða rétt-
iira sagt: hér koraa kennarar til að hjáipa foroldrunuin. Milli kenslu
foreldra og kennara verður að vera fvlsta samræmi, ef nokkurt gagn á að
verða af verki |>eirra. Heiruilið verður að senda bi'irnin á skólana, en ekki
að eins að leyfa J>eira að fara. Og J>að or brýn nauðsyn til, að foreldrið
láti barnið gera sér grein fyrir “lexíunni” J>egar heitn er koraið. En um
fraut alt: foreldrið verður að leitast við áð ítnna hvaða áhrifutu andi barns-
ins befurorðið fvrir af tali kennarans. Og það atriði eitt er tneira virði en
hver lexían er, eða hvernig sOgulegu atriðin í henni hafa verið kend.
Eg get ekki stilt rrtig i [>essu sambandi, að ]>akka mörgum foreldrum, sem
eg heíi persónulega lcynst <>g liaft samvinnu með, fvrir verkið, sem J>au
ltafa unnið í [>essu sambandi. Jtað er ósegjan’ega mikil hjálp fyrir hvern
kennara. En um leið og eg viðurkenni J>otta með [>akklæti, læt eg jafn-
afdrúttarlaust í I jós hrvgð mína yfir fáeinutn tilfellum. sem eg hef vitaðtil.
Börn hafa gengið á sunnudagsskóla (til hvers veit eg ekki), og á sama
tíma hafa [>ver öfug áhrif verið höfð á ltugi }>eirrjt í heimahúsum. En [>að
parf naumast að taka fratn, að háð um kenslueða framkomu einlivers
sunnudngsskóla-kennara, eða neitun á gildi skoðana J>eirra, er hann hefur
Játið í ljós í surinudagsskólanum, gerir sannarlega upjifræðslu í skólanum
algerlega ómOgrilega, en skilur eftir ]>ær menjar í hugsun barnsins, að
engu sé að trúa, jafnvel eklci höfundi sannleikans sjálfum. Eg hefi nú
min/.t á verksvið J>að, sem sunnudagsskólinn hefur. Eg ltefi einnig stbit
fram á áltrif hans í sambandi við heimilis-fræðsluna. Eg vil ekki skiIjaSt
svo við efnið, að eg bondi elclci með fámn orðum á ltina synilegu aíieiðing
starfs peirra.