Kennarinn - 01.08.1901, Blaðsíða 9

—153—
SKÝRINGAR.
FYKIU BÖRNIN.—Nú bvrjum við á nýjum lexíum og þó ekki nýjum, |>vi við
tökum aftur upp söguua um forfeður Gyðingauna, þar sem við liættuin við liana
í'yrir níu mánuðum síöan, 25. nóv. 1900.
Enn þá er hállntrií Kanaánslandi. En, enn | á er korn að fá i Jigyftalandi. Á ný
hljóta þeir Jakobs synir að fara þangað og lcaupa matvæli. Þegar þeir komu |>áng-
að í fyrra skiptið liafði Jósef spurt þá núkvæmlega um föður sinn og yngsta bróður.
Hann þekti )>á en )>eir þektu hann ekki. En svo hafði hann sagt þeim, að þeim væri
til einkis að koma aftur nema svo að eins, að þeir kæmu þá með Benjamín meðsér.
Annars skyldu )>eir ekki fá að sjá sig. Jakob slcoraði nú á þá að fara i annað sinn.
Korn mátti til að fá, hvað sein kostaði. Þeirsögðu lionum, livað Jöseí hafði sagt um
Ilenjamín og án hans gætu )>eir ekki íarið, Þávarð Jakob sár-hryggur. líann bar
sig illa og sagði: “Jósef er ftirinn, Sítneón er farinn og Uenjamín viijið þér taka.”
Aldrei gleyinist gamla manniuum hvarf Jósefs, hverstt mörg. árin setn líða. Og svo
bættist það við, að Símeou var kotninn i varðhald i Egyftalandi. En eitthvað verð-
ur að gera; annars liggur ekkerf t'yrir nema hungursdauði. Og Jakob verður ttð
afráða anuað tveggja tafarlaust. Jtida býðst til að ganga i ábyrgö lyrir Henjamín.
Jakob lætur tilleiðast og þefr leggja af stað. Jakob biðttr fyrir þeitn og segir:
“Guð almáttugur geti yður ntí miskuti Itjá manninum.” Svo koma þeir til Jósefs.
Júda hefur orð lyrir )>eim bratðrttm. Ilann segir frá öllu, sem fram hafði farið
lteima og sorg ganila föðursins vtir aö skilja við yngsta son sinn. Jósef raynir þá
cnn, lætui’þá rata í vandræði og Benjamín komastí klípnr. Þá minnist Júda skylclu
sinnar. Hann biður fyrir Benjamín af ölltim sálarkröftum. Svo bamheitur segist
Lúter vildi vera í bæuinni til gttðs. Júda reynist trúr, trifr gatnla J'öðurnum og
unga btööurnum. Ekki má bæta á liarm gamla mannsins. Sjálfur skal ltann ganga
í stað Benjamíns. llvert orð er talað ai'djúpri tiltinningu. “Tak |>ú mig, en slepp
hontim.” Takið eftir þesstt: Ekki bætaá sorg föðtirstus; þola ilt fyrir bróður sinu;
lialda heitsitt.
FYItlR KENNAItANA. Byrja skal í dag meö all-greinilngu ytirliti ytir sögu
Jakobs, fram að þeirri stundu aö lexían byrjar ogyflr reynsltt Jósefs í Egyftalandi.
Nákvæmlega skal lýst öftind bræðranna áJósef, hörku þeirra við liann og kæring-
arleysi hvað tiltinningar föður þeirra snerti. Og í samauburði við fyrra iiugsutiar-
hátt. þeirra skal lýst þeirri breytiugu, sem uií er orðin á )>eim. Lexían sýnir sanna
iðruu í fari þeirra. Iðruniu erávaít eitt. aðal-atriði kristilegs lít's, og ekki veitirafað
leggja úlierzlu á ketininguna um iðrun og yflrbót, (>ar sem svo viða sést, að menn
liafa á sét' einungis yiirskyn giiðhræðslunnar eu skorta krat't hennar. Lexian lýsir
líka ástríkri timöunuii fvrir vellíðan foreklris síns, sem öll börn eiga aö liafá og
lialda áfraui að liafa )>ótt þau eldist. Hýnið hversu sárt foreldrarnir liiina til, þegar
börnin þeirra eru skeytingarlaus og aðhafast )>að sem ilt er. Kennið börnunum að
virða hinar gráu liærur löðiir og móður og l'ara að ráðum foreldra sinna í öllu.
Léxían kennir enn fremut'bróðurka'ileikan. llvaða skyldur liafa eldri systkinin
við liin yngrií Þaueigaað ábyrgjast þau. Yngri systkini taka alt upp eftir
hitium eldri. Abyrgstu nú yngstu systur þína og yngsta bróður þiun. Gei' þeim
gott eftirdæini.- -Alla álterzlti skal leggjaá að sýna afturhvarf og yfirbót bræðranna
einsog það kenttir svo vel í ljóshjá Júda. Nú er hontim ant iim föðar sinn; áðttr
liirti liann ekki um það, )>ó liann tindi til. Nú getur hanu unt bróður síuum, Beuja-
mín, |>ess, sem hann áður öfundaði Jósef fyrir.