Kennarinn - 01.08.1901, Blaðsíða 12

15. sd. e. trín.
Lexúi 15. seft. 1901.
FAltAÓ BÝÐUR JAKOB TIL SÍN.
/. .!/<«. 4ö:l(>-28.
10. Eftir lietta Wttist í Faniós luís, að bi'æðut .lósei's víhi'ii |>ar komnir, og )>að
geðjiiðist Faraó og |<jóniim liaus. 17. Og Faraó sagði við J'ósef': 8eg l>ú bræðrum
bíiiiim, að |>eir geri þetta, klyfji viniiuclýr sín og l'ari til Kanaílnslauds. 18. Og seg
þeini: l’nkú) föðnr i/ður itg /ri/x/ci i/ður og /'oiirið /il iiiin, or/ eg r/.'nl gefa i/ðnr /mð
hrztn ‘tf KggfUihiiuU, og /irr xl iilvð etu Iiiim/xíiik friti. 19. Ög þér er það boðið, ger
svo; takið yður vagna í Egyftalandi, liauda börniini yðar og komim, og flytjið föðör
yðar, og komið. 20. Og gefið ekkert um yðar búsgögii, því hið beztii af öllu Egyfta-
landi skal tillieyra yðnr. 21. Og svnir Israels gerðu svo, og Jósef fékk |>eim vagna
eftir orðuin Faraós, og nesti lil ferðarinnar. 22. llann gafog hverjum þeirra siiari-
föt, en Henjamín gaf liann liendrað sikla sill'iirs og limui spariklaiðnaði. 28. Og
föður síumn sendi hann |>etta: tíu asna klyl'jaða með Egyftalands gieði og tín ösn-
ur, sem báru korn og brauð og vistir liaiida fööur lians til ferðarinnar. 24. Og
hann lét bræður sína fara, og þeir fóru; og liann sagði við |ni: Deilið ekki á leiðinni.
2ö. Og þeir fóru af staö úr Egyft.alandi og komu í Kauaansland til Jakobs föður
sins. 2(1. Og þeir færðu honum tíðindin og sögðn: Jósef lifir enn, og er herra ylir
öllu Egyftalandi: en íijarta lians komst ekki viö, því liann trúði því ekki. 27. Þelr
báru lionuin þá öll Jósefs orð, sem liann liafði við |>á talað, og liann sá vaghana,
setn Jóset liafði sent til að flytja liánn á. Þá lifuaði lians andi. 28. Og lsraei
sagöi: Alikið er þetta! Jósef sonur ininii litir enn! Eg vil fara og sjá liann, áður en
eg dey.
TEXTA-SKÝlUNGAJt.
10. v. Israelsmenn þrengdusér ekki inn í Egyftaland, lieldur komu þeir þangað
eftir boði konungsins.—17. v. Þakklæti Faraós við Jósel'og virðing sú,er allur lýö-
ur liar fyrir lionum, svnir sig i framkomu konungsins gagnvart skyldniennum
Jósefs og í rausnargjöfum Faraós. 18. v. “Landsius feiti,” landsins g£éði, ávextir
hius' frjósama lands. Konungurinn gefurekki af skornum skamti. Konungur vor,
drottinn Jesús Kristur, gefur kirkju sinni lieldur ekki af skornum skamti af alls-
nægtiim himinsins.- 19. v. “Vagna.” Vagnar þessir voru tvíhjólaðar kerrur og voru
dreguar af nxum. Þeir voru algengir i liiuu slétta Egyftalandi en óþektir í l'jall-
léndinu í Kanaan. —20. v. Þeir áttu að skilja eftir í Kanaan öll þung búsgögn og
iihöld, en sá skaði skyldi þeiui verða marg-bættur í Egyftalandi.—21. v. “Synir
Israels”- -Synir Jakobs. Jakob liét öðru nai'ni ísrael frá þeim tiina að liann glímdi
við engilinn foiðuni. Þeir flýttii sér að setja alt í stand eins og Faraó bauð.—22. v.
“Spariföt,” slíkar gjaflr voru algengarí Austurlöndum. Það, að Henjamíti var tek-
inn frani ylir hina bræðurna geröi þá nú ekki reiða eins og þegar faðir l>eirra hafði
mest við Jósef áður. “líundrað siklar sill'urs” er liér um bil 180 doll. 28. v. Kon-
tinglegar vorti þær gjafir, sein Jósef sendi föður síuuin: burðardýr, kornvörur ýmis-
konar og margskyns matvæli.—24. v. “Deiliö ekki á leiðinni.” Jósef gat dottið í
liug, að þegar )>eir iiú einir sér hugleiddu |>að, seni við hafði borið, og að uú þyrl'tu
þeir að segja föður sínuin iijjjj alla söguna um meðferðina á Jósef, )>á niuiidu |>eir
fara að kcnua Uver öðrum um og deila um það, hvcr valdur liali vcrið aö glæpnuui.