Kennarinn - 01.08.1901, Blaðsíða 8

Loxía I. seft. 190-1. 13, scl. e. trín.
JÚDA BÝÐUll SIG í STAÐ BKNJAMÍNS.
• /. Móa. -íi:2ö-3í.
25. Og faðir vi.r sagCl: kaupið oss aftur eitthvað af vistum! 20. Og vér sögðum:
Vör getuui eklci farið; en sé yngsti bróðir vor með oss, fá skuluni vér fara; fví eKki
getutn vér i'engið manuinn að sjá, neina voryngsti bróðir sé með oss. 27. Og |>jón
þinti, faðir ininn, sagði viðoss: liér vitið, að kona mín ól mér tvo svni, 28. Annar
þeirra fór að lieiman frá mór, og mér segir svo hugur um, að hann sé vissulega rif-
inn í hcl, ogeg heli ekki sóð liann síðan. 29. Og |>ór takið nú líka fennan burt frá
mór, og verði ltann fyrir slysum, )>á leiðið |>ér iiærur mínar með lnirmi niður í gröf-
ina. 80. Og fegar eg nií kem til )>jóns |>íns, föður iníns, og só sveinninn ekki með
oss, fyrst. liann elskar sveininn sem sitt oigið líf, 51. Þá fer )>að svo, sjái liaiin ekki
sveininn. að hanu deyr, og þratlar (>ínir mttnu svo leiða hærur hjóns þíns, föður vors,
með harmi niður í gröiina; 82. Því eg, þrtell þiun, tók sveinitin til ábyrgðar af föð-
ur minuui, og sagði: Ef eg kem ekki með liann aftur,skal eg vera sekur við föður
niiim alla :efl. 88. Veri e,<j />vi þinnþrœll hér í «t<n) tveimim, temþrtrU herra m'nix,
oy eveinninjifari með hratðnnn únum. 84. Því hvernig get eg farið lieini til föður
iníus, só sveinniiin ekki með mér'f Eg yrði l>á að sjá |>á hörmung, sem koma muu
ylir íöður miun.
TEXTA-SKÝKiNGAK.
l>etta er parturaf ræðu Jikla við .Tósef, er hann leit.aðiSt við að fá Benjamín laus-
aun. (Les kaflann á undan). liikar Jósefs hafði fundist í sekk Benjamíns, og núátti
liann að verða þræll Jósefs (I. Mós. 44:12, 17). Júda lysir ást Jakobs á Beujamin og
liversu ófús liann var að iáta hanu fara með bræðruuum þessa sendiför. Þetta er
einkar sanngjörn og fögur ræða. Kærleiki Júda til bróðtir síns gerir liann djarf-
an. -2(>. v. Olilýðtii við boð laudstjórans muiidi staðfesta þanii grtin hans, aö |>eir
væru ujósnarmenn (I. Mós. 42:14-20) og inundi verða til )>ess að þeir yrðtt gerðir
fangar og erindi þeirra )>ví ónýtast. 27. v. ‘•Þjön .þinn,” virðingarfult oröatiltæki,
algengt i )>á daga. A sama liátt skrifa opiúberir starfsmenn undir bróf sin “ Vðar
auðmjúkur þjón.” “Kona mín”-—Rakel. “Tvo sonu”=- Jósef og Benjamín.—28. v.
Nú lieyrir Jósef um sorg föður síns ytir sór (1. Mós. 43:81-33). Svik bræðranna
höfðu ollað allri þessari sorg. 25). v. “Hærur mínar í grötina.” Sorg sú mundi
stytta aldur Jakobs. 'Orðf, á hebresku nheol, á grísku hndes—bústaður framliðinna,
lieimkynni andanna eftir dauða liktunans. Jakob trúði á annað líf.—80. v. “Elskar
sveininn” “er syninum samgróiiim” Hjarta foreldranna er samgróið líti barnanna.
Siell ersá sonur, sem okki fótum treöur boðorð föður sins og eklci bakar foreldrum
tínúrn sorg með bhlýðni.— 31. v. “Hann deyr.” Ást foreldrisins til barnsins er venju-
lega sterkari en ást barnsins til foreldrisins. Böruin ættu að iiugsa um það, livorsu
mikið foreldrarnir Ieggja í sölurnar fyrir þau.—32. v. “Tók sveininn til ábyrgðar.”
Þess vegna var Júda svo ant um hauu. 38. v. “Veri eg þradl í stað sveiiisins.”
Þetta var vel og drengilega boðið, og sýndi að Júda var alvara. Júda reyndist trúr;
liann vildi lieldur missa i'jör og frelsi en svíkja loforð sitt.— 34. Rólegur og einlægur
býðst lianu til að lcggja í söluruar heimili aitt og ástviui svo faðirinu ekki of-þyugist
af sorg.