Kennarinn - 01.08.1901, Blaðsíða 15

‘ —150—
SKÝRINGAR.
FYRIR BÖliNIN.—riallœrið í Kanaanslandi, lioimboð konungsins í Egyftalandi
og um fram alt, löngunin að sjá Jósef, knýr Jakob til |ioss nú í ellinni (130 ára) að
taka sig enn upp og flytja búferluni. Fyrst liggur leiðin til Berseba, æskustöðva
hans, og þar fórnfasrir hann. tilbiður guö og biður hann að leiðbeina sér. Ferð
Abrahams til Egyftalands hal'ði gelist illa og með sérstakri vitrun hafði guð bannað
ísaalc að fara þangað. Eu |>að er aldrei fullnægjandi að ganga blindandi eftir
dæmi annara. Maður |>arf að leita upplýsinga hjá guði um hvað sé rétt og livað
maður eigi að gera. IJað gerir Jakob og guð svarar honum, að hann skuli ekki
óttast lieldur l'ara ókvíðinn, því guð fari með honumog skuli annast liann.
Vér getum borið |>essa ferð Jakobs saman við önnur ferðalög. Mörgum árúm
áður hafði Jakob tekið sig upp frá þessum sama stað, Berseba, undir mjög ólíkum
kringuriistæðum. Ilann flúði þá un(lan reiði síns grimma bróður. Nú fer lninn í
konungs-Iieimboð, úll'aldar og vagnar konungsins flytja hann og fólk lians og guð
segist skuli fylgja lionum.
Líka getum vðr boriðkomu ísraelsmanna til Egyftalands saman við burtför þeirra
þaðan aftur mörgum árum síðar. I>essi 70 manna fjölskylda er þá orðin að 2. miljön
manua þjóð. Eu þá fylgir |>eim engin konungleg blíða, er ísraelsmenn leita aftur
síns forna Kananns, heldur eltir her Faraós |>á og ógnar líti þeirra.
En í öllum breytingum stendur guðs fvrirheiti öbreytanlegt. Fyrirlieiti guðs, um
að leiða afkomeudur Jakobs aftur til fyrirlieitna landsins, rætist fyrir eldstólpan og
skýið og liinn útrétta armlegg forsjónarinnar. El' Jakob hefði séð alt, fyrirfram
liefði hann ef til vill hikað meir. En guð sá alt og liét fvlgi sinu. Loforð guðs
við oss í skírninni stendur til eilífðar, Vér bregðuinst guði, guð oss aldrei.
FYHIR KENNARANA.—1, Jal'öb legr/ur af stnð. IIiu mikla gleði lians ylir
voninni um að sjá Jósef, en lika áhyggjur ylir franitíðiuni. Hvernig fór ekki fyrir
Abraham. Guð hal'ði bannað ísaak að fara |>essa ferð. Alvarlegt mál, að skifta
um bústað: nýtt fálagslíf, nýtt trúarlíf. Nauðsyn |-ess að varðveita trú sína fyrir
sig og börnin, cn örðugleikarnir á því innan uin vantrú og annarlega trú þeirrn,
sem umhveríis manir búa. Alt þetta var nú í liuga Jakobs.
1. Bœn Jukobg íBeneba. Jakol'i dýrkaði Jelióva alla daga; hann færði sérstakar
fórnir, þegar hann var í vanda staddur. Þessar fórnir voru merki um traust hans
til guðs og bænir um blessun guðs og varðveislu. Efvér erum vanir við að biðja,
getum vör beðið af krafti, |>(;gar mæta oss vandrreði lítsius. Guð talar við oss og
svarar bæuum vorum isínu orði. Þar getum vér söð veginn, sem skyldan býður oss
að ganga. Og et' vér göngum þann vog, mun blessun drotiins fylgja oss, og liann
mun leiða oss til síns himneska Kanaans, )>ó margir örðugleikar kunni að mæta
oss á leiðinni.
3. Jukob keuiur til Egyftulandti. Þeir, sem með lionum eru. Landið, sem |>eim var
úthlutað. Tilgangur guðs í )>ví að leiða ísraelsmenn til Egyftalands: svo )>eir ekki
tvistruðust út um Kanaansland (Abraliam Lot, Jakob-Esaú); svo )>eir ekki blönduð-
ust, saman við kanversku kynllokkana; svo fraintíðar þjóðin fengi orðið aðnjótaudi
mcntun Egy'fta; svo ísraelsmenn yrðu ekki lengur ráfaudl lijarðmenn, lieldur akur-
yrkju þjóð; svo fyrir reynsluna í Egyftalandi og náöarsamlega handleiðslu guðs á
þeitn þar og burtflutning þeirra þaðan yrðu þeir liælilegir til þess verks, sem þeir
yoru ætlaðir.
I • i
i