Vekjarinn - 01.01.1903, Síða 8

8
drottins, finnur allt í honum. Knýið á, segir drottinn
við alla gesti og pílagríma, sem eiga ekkert föður-
hús. Allir, sern knýa á með stöðugri og alvarlegri
bæn, finna veginn heim til föðurhúsanna á himnum.
Ljettúðugur ungur maður fór af forvitni á
bænasamkomu. Meðal annars sá hann iitla telpu,
sem kraup við hlið móður sinnar og sagði: „Góði
guð, blessaðu hana mömmu.“ Hún bað um það,
sem henni var kærast, en þessi fáu orð gripu unga
manninn, hann varð ekki rólegur fyr en hann bað
„Góði guð, blessaðu mig.“ Síðan varð hann kunnur
prjedikari, sem drottinn notaði til að flytja mörgum
frið og blessun.
Það var einu sinni iítil stúlka, sem var dóttir
drykkjumanns. Faðir hennar ljet eigurnar, ogheimilis-
gleðina fyrir brennivín, og þegar hann var fullur,
var hann vondur við konu og börn. Eitt kvöld
kom hann heim í þungu skapi yfir óláni sínu.
Yngsta dóttir hans var nærri háttuð, en samt kraup
hún við rúmið sitt og bað: „Góði miskunnsami
drottinn, vertu ekki reiður við hann pabba.“ Maður-
inn skyldi þegar, hvað barnið átti við og hann
sagði með tárin í augunum: „Amen!“ Svo lagði
hann handlegginn um háls konu sinnar og sagði:
„Þetta barn hefurfrelsað mig frá glötun drykkju-
manna, með guðs hjálp ætla jeg að lifa nýu lífi
úr þessu. “