Vekjarinn - 01.01.1903, Blaðsíða 16

16
sjómennsku og ýmsa erfiða vinnu — þykjast biðja:
Helgist þitl nafn. Það er voðalegt að draga þann-
ig dár að heilögum guði. Guð lætur ekki að sjer
hæða. Mundi ekki drottinn segja við þessa synd-
ara: Hræsnari, þú vanholgar nafn mitt með tungu
þinni, og öllu framferði. Snú við og tak sinnna-
skipti?
Svo segja menn: Tilkomi ]ntt rílci. Guðsríki
er „rjettlæti, friður og fögnuður í heilögum anda“
(Rómv. 14. 17.). Drottinn vill að þetta ríki sitt
komi í sál hvers einasta syndara, og reynir á ýms-
an hátt, með skorti eða allsnægtum, sorg eða gleði;
veikindum eða heilbrigði, og þó sjerstaklega með
orði sinu að vokja mennina af svefni andvaraleys-
isins, og vekja hjá þeim hrygqdina eptir guði, sem
aflar apturhvarfs til sálulijálpar, sem enginn iðrast eptir.
En margur maðurinn, sem fer opt með „faðirvor,*
hefur daufheyrzt við þessu kalli drottins, og þykist.
alltaf hafa nógar afsakanir, svo hann geti ekki orð-
ið guðs barn enn þá, og hefur þannig lokað hjarta
s'vnu fyrir guðs ríki'. Já, margur maðurinn, sem
þykist ógn guðhræddur, hreyfir þó aldrei hönd nje
fót til þess að efla guðs ríki eða leiðbeina villuráf-
andi náunga sínum, þvert á móti hneykslast hann
opt á því, ef hann skyldi sjá einhvern annan en
prestinn sinn vera að reyna að hjálpa mönnum til
guðs ríkis, og þannig stuðla að því að önnur bæn-
in verði ekki tóm orð. Pln slíkir menn þekkja lítið
gleði eða skyldur guðs banm. Mundi ekki Kristur
segja við þá, sem hafa lokað hjarta sínu fyrir hon-