Vekjarinn - 01.01.1903, Blaðsíða 25

25
engri átt að nokkuv maður glatist fyrir syndir sín-
ar, enda sje enginn djöfull til, sem syndin sje kom-
in frá inn í mannlífið? Heldurðu ekki að þeim
flnnist að þeir geti sjálfir frelsað sig frá því illa?
Eða hvað finnst þjer, ef þú skyldir vera í þessara
manna tölu?
Hjer er þá í stuttu máli sýnt að allir óendur-
fæddir menn hræsna fyrir guði og áfella sjálfa sig
i hvert skipti, sem þeir fara með „faðir vor. “ Þetta
er svo augljóst að iivef maður með fullri skynsemi
ætti að geta sjeð það, þótt það kunni að vekja
gremju að verða að kannast við það. En hvern-
ig er nú ástatt fyrir þjer í þessu efni, lesari minn ?
Rannsaka sjálfan þig áður en tíminn er úti. Gæt.
að þvi, maður, að það er voðalegt að syndga við
hverja bæn í „faðir vori," já, fromja viðurstyggð fyr-
ir guði, því að guðs orð segir: „Hver sem frá snýr
sínu eyra svo að það iieyri ekki lögin, þess bæn er
og viðurstyggð" (Orðsk. 28. 9.) Þjer virðist það ljótt
og jaínvel viðurstyggÖ, ef einhver meðbróðir þinn er
svo óhreinlyndur að hann lítilsvirðir þig á bak, þótt
hann sje fullur fagurgaia við þig upp í eyrun. En
er þá ekki meiri viðurstyggð að tala fullur hræsni
og yflrdrepsskapar við drottinn allsherjar? Ó, að
þú forðaðist hræsnina en kappkostaðir að vera sann-
ur gagnvart lifandi guði!
Ef þú kemst að raun um, þegar þú rannsak-
ar sjálfan þig, að þú hafir allt til þessa að eins
lesið „faðir vor“ en aldrei b<-ðið það, þá mundu ept-
iv bæn tollheimtumapnpins: Guð vertu mjer synd-