Vekjarinn - 01.01.1903, Side 15

15
sem er fyrir augliti drottins. — Er það ekki svívirði-
leg hræsni? Er ekki ástæða til að furða sig á lang-
lundargeði drottins, sem hegnir ekki þegar í stað
slíkri guðlöstun? —
Sami maður segir ennfremur: „helgist þitt
nafn“, og hirðir þó eigi vitund um guðs nafn og
leggur það ef til vill við hjegóma daglega eins og
þorri manna gjörir, því hvar sem maður er á ferð,
og á ílest heimili sem maður kemur, má stöðugt
heyra, hvernig menn brjóta annað boðorðið. Ef
maður eða hestur hrasar um stein, má opt heyra:
„Guð hjálpi mjer,“ og svo blótsyrði í sömu and-
ránni. E’ega.r stúlkurnar sjá falleg svuntutau í búð-
unum hiópa þær: „Guð almáttugur!" og mörg
móðirin segir, þegar börn hennar koma grátandi
frá leikjum sinum: „Jesús minn, mikil bölvuð
læti eru í ykkur krakkar." Verði einhver svo djarf-
ur að finna að þessum ósóma, þá er svarið á reið-
um höndum: „Skárri er það nú smásmyglin; jeg
meina ekkert með þessu.“ — Ilvílík fásinna! Guðs
\ orð segir: Guð mun ekki láta þeim óhegnt, er brúka
hans nafn gálauslega. Englarnir hylja ásjónur sín-
ar i lotningu og kraptar undirdjúpanna skjálfa fyr-
ir því nafni, undir því einu er sáluhjálp vor kom-
in — og þó er það svo lítils virði i augum fávísra
manna, að þeii' „meina ekkert moð þvi,“ þótt þeir
nefni það. — Og þessir menn og konur, — því
stúlkurnar fara optar gálausiega með nafn guðs,
[ líklega til að sýna guðrækni sína, en piltarnir ákalla
aptur optar Satan, þykir það jafnvel ómissandi við