Verði ljós - 01.07.1896, Qupperneq 14

126
er syndari, sem gui'ts reiði livílir yfir; hann finnur, að sjor er
ómögulegt að þóknast guði og gjöra hans vilja, en sjer þvert á móti,
að syndin magnast og fær meiri og meiri yfirráð yíir honum.
Þá berst honum til eyrna orðið um Jesúm Krist som frelsara
og friðþægjara syndarans. Hann tekur við því og íinnur áhrif
þess á sálu sína. Nýtt ljós streymir inn í sálu hans, sem rekur
myrkrið burt; friður fyllir hjarta lians, samvizka hans finnur hvíld
oghættir að ásakahann, því hún finnur, að syndirnar eru fyrirgefn-
ar fyrir blóð Jesú Iirists; vilji hans verður annar, hreinni og betri,
hann þráir að gjöra guðs vilja og lifa sem - guðs barn, og hann finnur,
að viljinn er orðinn sterkari en áður til að framlcvæma þetta.
Hann finnur, að hann er orðinn „ný skepna“, að „hið gamla
er afmáð“ og „alt cr orðið nýtt“ (2. Kor. 5, 17). Að þetta sje
reynsla, en engin ímyndun eða hugarburður, getur hver og einn
sannfærzt um í lífi sínu. Ef hann leitar til frelsara síns, ákallar
hann sem árnaðarmann og leiðtoga sinn, úteys hjarta sínu fyrir guði
sem föður sínum i hans nafni,' og stöðugt heldur sjer til orða hans,
— þá vex hinn andlegi krapturhans, hið góða í honum þroskast og
eflist, og hann finnur, að þrátt tyrir ófullkomleika, hrösun og
bresti, verður þó kærleikinn, auðmýktin, hreinleikinn, þolinmæðin,
djörfungin, umburðarlyndið, trúin, gleðin, vonin altaf meiri og meiri.
Yanræki liann aptur á móti að drekka af náðarlindinni, sljófgast
hann, verður kaldari og kærleiksminni. E»að er því guðlcgur
kraptur, sem bætir lífernið, fyrir því er reynsla, og þessi reynsla
er liin einasta fullgilda, óyggjandi sönnun fyrir sanníndum trúar
vorrar.
Kristur hefir sjálfur bent oss á þennan veg, er hann segir í
Jóh. guðspj. 7, 17.: „Ef sá er nokkur, sem vill gjöra lians vilja,
liann mun homast uð raun um, hvort lærdómurinn er af guði, eður
jeg tala af sjálfum mjer“. Hjer segir hann, að sá, sem vilji vcra
guðs barn, skuli fá reynslu fyrir sannleika kcnningar hans, skuli
finna og reyna i lijarta sínu, að hann sje guðs sonur, sem gjörð-
ist maður til þess að frelsa syndugt mannkyn. Hann hvetur með
þessum orðum tii að reyna sannleika kristindómsins í lífinu, í stað
þess að láta skynsemina eina vora dómara í þeim efnum. Ogjafn-
framt gefur hann það fyrirheit, að liver sá sem gangi þann veg,
hver sá, sem tald hann fyrir leiðtoga og kennara, og reyni að lifa
eptir hans heilögu boðum í kærleika til guðs og manna, skuli ekki
blektur verða heldur persónulega sannfærast um sannloika orða
hans.