Verði ljós - 01.04.1900, Page 8

56
manns sjáum vér í lífi og starfi hinna mörgu þúsunda, sem niður
í gegnum aldirnar liafa haldið áí'ram hinu postullega starfi
í heiminum, til þess að gera mannanna hörn hluttakandi í hinni lifandi
von, er fæddist heiminum með upprisu Jesú Iviists frá dauðum. Hin
lifaudi von i brjóstum Jjeirra getur ekki annað en knúð þá til að starfa,
knúð þá til að starfa að því, að þessi lifandi von, sem fyllir hjörtu
sjálfra þeirra svo miklum fögnuði, verði eigu sem flestra hræðra þeirra
og systra í lieiminum, sem Kristur er dáinu fyrir og til réttlætingar
uppvakinn frá dauðum. IÞeir hræðast ekki haráttuna, óvildina, fjand-
skapinn, sem þetta starf bakar þeim, því að þeir vita, að það sæði
þróaðist hezt hér á jörðu, er sáð var með tárum og blóði, og dauðann
skelfast þeir ekki, því að broddur hans er burtu tekinn og gröfin orðin
unaðsamlegt svefnhýsi, hvíldarstöð á leiðinni til æðra og betra lífs. —
Og þessi sama lifandi von er það, sem einmitt á vorum dögum hefir
komið á stað hinni miklu og aðdáanlegu kristniboðshreyfingu, sem á
yfirstandandi tíð berst yfir löudin, þar sem þúsundir ungra manna hafa
ásett sér að helga alt sitt líf og alla sina krafta starfinu að útbreiðslu
guðs ríkis meðal heiðingja, yfirgefa ættingja og vini, ættarþjóð og ætt-
arland til þess að tendra ljós hinnar lifandi vonar í brjóstum hinna
mörgu miljóna, sem enn ráfa i myrkri syndar og dauða, án guðs, án
trúar og án vonar í heiminum. Hin lifandi von gefur kraftinn, hin
lifandi von dregur úr hættunum og torfærunum, hin lifandi von breytir
dauðauuin í friðarins og lífsins engil.
Já, kristnu vinir! JPessi sömu áhrif liefir hin lifandi von í för með
sér, hvar sem hún hefir náð að festa rætur í lijörtunum.
Ekkert gæti verið fjær hinu sanna en að ímýnda sér, að þessi álirif
hiuuar lifandi vonar í starflífiuu, í þjáningum og í dauða, birtust ein-
göngu hjá postulum og píslarvottum, eða hjá þeim mönnum, sem vant
er að telja ineðal hetjauna í guðs ríki hér á jörðu. Húu hefir liaft sömu
áhrif á líf fjölda mauna, er alla æfi sína lifðu meðal hinna kyrrlátu í
landinu, sem aldrei komu fram á sjónarsvið mannkynssögunnar, svo
eftir jjeim yrði tekið, — aldrei komu fram á hinn andlega orustuvöll,
þar sem sannleikurinn og lygin eða ljósið og myrkrið hafa háð hina
miklu bardaga sína. Hversu margur erfiðismaðuriun hefir ekki barist
fyrir lífinu, oft og eiuatt hinu allra fátæklegasta, mér liggur við að
segja naumast mannsæmilegu lífi, barist fyrir því með aðdáaulegri elju
og úthaldi, án allrar óþreyju og óþoliuinæði, og þakkað guði fyrir sitt
afskamtaða uppeldi, jafnvel hið fátæklegasta hlutskifti, af |>vi að hann
fyrir hina lifandi von í hjarta sínu átti það, sem dýrmætara er en gull
og silíúr, dýrðlegra en pell og purpuri, sem sé: frið við guð og fyrir-
gefningu synda sinna fyrir árnan JesúKrists. Hve ínargur krossberinn
hefir ekki borið sárustu þjáningar á líkama sínum með stökustu Jiolin-
mæði og undirgefni undir guðs vilja, já, þakkað guði fyrir hið þunga