Verði ljós - 01.12.1904, Blaðsíða 4

Í8Ö
VEHÐI LJÓs!
„Nóttin er umliðÍD, en dagurinn er í nánd; leggjum því af verk
myrkursins og íklæðumst hertýgjum ljóssins11. Amen.
(Að nokkru leyti eftir Tliorv. IClavoness).
lin fullkomna glcði.
i.
í óbygðum Júdeu stóð maður nokkur og prédikaði. Það var mik-
ill maður fullur eldis og áhuga. Yandlætingin vegna drottins skein f'ram
af augum hans, og heilög alvara ljómaði af' allri persónu hans. Maðurinn
var Jóhannes skírari.
Um fleiri aldir, nærfelt fjögur hundruð ár, hafði engin spámanns
raust látið til sin heyra í Israel, en á þessu tímabili hafði aftur á móti
lýður drottins orðið margt að þola misjafnt, mótlæti og móðgauir af
hálfu Sýrlendinga og Rómverja. £>á gall við alt í einu básúna drottins.
Rödd heyrðist í óbygðunum alvarleg og hrein: „Gjörið iðruu, þvi að
ríki himnanna er í nánd. Greiðið veg drotni!“
Og fólkið eins og vaknaði af svefni. Það lagði eyrun við og þyrpt-
ist út að bökkum Jórdanar, þar sem Jóhannes skírði. Tollheimtumenn
og hermenn með sviða i samvizku leituðu sér lækningar og raeinabóta
hjá spámanninum. Meira að segja Farísearnir, þessir hágöf'ugu menn í
augum lýðsins, fóru út til þess að sjá manninn í úlfaldahárs-úlpunni og
með leðurbeltið um lendar sér. En liann lét sór fátt um finnast. Ótta-
laust fietti hann ofan af hræsni þeirra og yfirdrepskap. Hispurslaust
sagði hann þeim til syndanna: „Þér nöðruafkvæmi, hver hefir keat
yður að umflýja komandi reiði? Sjáið, öxin er lögð að rótiuni, og
hvert það tré, sem ekki ber ávöxt, skal verða höggvið upp og kastað í
eldinn“. ----Það var sem logandi eldur brynni i augum hans, og eins
og reidd öxi snertu orð hans þá, er á hlýddu.
En svo gjörðist það einn daginn, er hanu var að pródika fyrir
mannfjöldanum, að öll harkan og allur reiðisvipurinn hvarf af honum
alt í einu. Röddiu volduga varð alt i einu svo mjúk og viðkvæm og
honum vöknaði um auguu, og með hendinni, sem skalf af geðshræriugu,
benti hann á mann nokkurn, sem kom gangandi niður með ánni í djúp-
um hugleiðingum og nálgaðist hann. Og hann mælti lágurn rómi, en
þó svo að allir heyrðu: „Sjá, lambið guðs, sem ber synd heimsins!“
Og hann laut Jesú og mælti: „Herra, ég er þess ekki verður, að ég
leysi skóþvengi þína“.
Og þegar svo allir fiyktust í kringuái kina nýupprunnu sól, sól
sólnanna frá Betlehem, og sueru baki við lirópandanum í eyðimörkinni,