Verði ljós - 01.12.1904, Blaðsíða 10

VERÐI LJÓS!
186
„.Dugið nú vel, piltar! dugið uú vel. TJpp með stigann“, kallar
hann, er hann loks kemst út úr þvögunni.
Stiginn er þegar reistur. Eldtungurnar eins og seilast eftir að ná
til hans. Vatnsbunurnar skella með háreysti á húshliðina eða inn um
gluggana, inn í bálið þar sem það er mest.
Sjálíur hefir slökkviliðsstjórinn tekið eina slönguna sór i hönd og
með henui beiuir liann vatnsbunu upp eftir stiganum, upp að gluggan-
um á fjórða lofti, þar sem einn slökkviliðsmaðurinu er nú að reyna að
bjarga því, sem hann á dýrmætast í eigu sinni.
Hveruig honum hefir tekist, þar sem hann stendur í efstu stigarim-
hmi, umkringdur af eldi á allar hliðar, — hvernig honum hefir tekist
að ná i stóra strangann, sem hann nú heldur á undir annari hendinni
jafnframt því sent hann rreð hinni öllu fremurber en styður ungu konuna
ofan stigann, - hvernig hattn fer að komast ofan með alt þetta— það
má drottinn vita.
Meðan þessu fer fram, hefir slökkviliðsstjórinn staðið með aftur
augun. Þá fyrst, er hann heyrir fagnaðaróp mannfjöldans, þorir hann
að líta upp. En fagnaðarópin kváðu við um götuna þvera og endi-
langa. Allir dáðust að vaskleika og dugnaði hius hugprúða slökkvi-
liðsmanns. En það var eins og hann heyrði ekkert af þvi, eins og það
væri honuin með öllu óviðkomandi. Hann hneigði sig fyrir yfirmauni
sínum og rétti honum strangann.
„Hagerup!“ inælti lianu. „Fyrirgefið mér! Hvernig get ég þakk-
að yður fyrir þetta?!“
„Ekkert að Jiakka; herra slökkviliðsstjóri. Eg hefi aðeins gjört
skyldu mína“.
Hinn ungi maður sneri sér við og ætlaði að fara aftur til starfa
sinna, því að eun var ýmsu óbjargað og eldurinn eun í algleyiningi.
„Bíðið þér ögn við, Hagerup. Má ég tala við yður nokkur orð.
Ég hefi verið að hugsa um konuna yðar, sem þér sögðuð að væri
sjúk -“.
„Hún er dáin, herra slökkviliðsstjóri“.
„Dáin?“
„Já, ég frétti það í sömu andránni, sein ég fékk tilkyuninguna um
eldinn hérna“.
„Og — og þrátt fyrir það — gátuð þér — ?“
„Já, herra slökkviliðsstjóri, skyldan verður að ganga fyrir öllu“.