Nýjar kvöldvökur - 01.03.1907, Blaðsíða 12

Nýjar kvöldvökur - 01.03.1907, Blaðsíða 12
84 NYJAR KVÖLDVÖKUR. varpað í fangelsi, en eg get varla búist við því, að þér haldið þessu leyndu, og eg óska varla heidur eftir því.» Frúnni verður auðvitáð að segja sannleik- ann. En það er efa mál, að nokkra nauðsyn beri til að segja óðalseigandanum frá þessu. Hann hefir aldrei efast um að drengurinu væri þeirra barn, og hann rnyndi verða ákaflega gramur yfir að heyra um þetta samvizkulausa fjárdráttarbragð frænda síns. Aftur mun játning yðar gera frúna ákaflega hamingjusama. Og eg ímynda mér að Dayrell muni sjálfum þykja ráðlegast, að hafa sig á brott úr land- inu. Ef hann fer ekki, verð eg líklega neydd- ur til að segja óðalseigandanum frá öllu saman. En nú skulum við fara og finna húsfreyju.» Petta var svo snemma, að hún var enn í herbergi sínu. Eg klappaði á dyrnar, og hún bað okkur að koma inn, og horfði undrandi á okkur. «Frú Hodgkins,» sagði hún, ><eg heyri að maðurinn minn sé kominn heim, en eg hefi enn þá ekki séð hann, gengur nokkuð að barninu ?» Nei, húsmóðir, það er heilbrigt og er hjá toður sínum.» Unt leið og hún sagði þetta heyrðist hratt fótatak fram á ganginum, og óðalseigandinn kont á fleygiferð inn í herbergið með barnið í fanginu. «Guð minn góður,» hrópaði hann.« Rað hefir komið fyrir mig óttalegur atburður, Kata. Eg kom snemma heini í morgun og var að bíða eftir að þú kæmir á fætur, til þess að heilsa þér. Drengurinn hafði komið til mín, en alt í einu hvarf hann frá mér úti á riðinu. Eg fór þegar að leita hans, og handleiðsla hamingjunnar réði því, að eg reikaði inn í vélahúsið; og þar sá eg þá voða sjón, sem eg gleymi aldrei. Níðingurinu hann Dayrell stóð þar með drenginn og hafði tekið kápuna af rafurmagnsvélinni, og barnið rétti út hendurnar eftir flughjólunum, hefði hann náð í þau, mundi vélin hafa kipt ’nonum að sér og gert út af við hann á svipstundu. Eg æpti upp, stökk á þrælinn, kipti honum aftur á bak og náði drengnum.» Pessi sterki maður hné nú örntagna af skelfingu niður á stól, og drengurinn horfði á hann undrandi, kliftaði svo upp á kné hans, tók utan urn hálsinn á honum og sagði: pabbi. Húsfreyjan liafði setið í legubekk, hún .stóð seint á fætur og gekk með erfiðleikum yfir gólfið til bónda síns og segir: «Jón, hvað hefirðu gert við — gert við Dayrell?» «Fyrirboðið honum að konta framar í þetta hús, því ella yrði hann kærður fyrir morðtil- raun við drenginn, annað orð er eigi til yfir það.» Húsfreyjan hallaði sér upp að veggnuni, henni varþungt um andardráttinn, ógnarhræðsla skein úr auguni hennar, og eg þóttist sjá, að það var komið að því að hún liði í öngvit. «Heyrið þér vinur minn,» sagði eg. i'Þér megið sannarlega þakka guði að yður heppn- aðist að bjarga barninu. En nú verð eg sem læknir að biðja yður að fara með drenginn. Frúin þolir þetta ekki, henni líður ákaflega illa.» < Kæra Kata,» sagði hann, < er þetta of þungbært fyrir þig,» hann tók utan urn hana og kysti hana. «Eg hélt ekki þig tæki svona sárt til hans,» bætti hann við, «já, mig hefir stundum furðað á framkomu þinni, en nú sé eg, að mér hefir missýnst.» Húsfreyjan stóð eins og marmarastytta, og endurgalt eigi ástaratlot bóndans. Yfirgeíið hana litla stund, meðan hún er að ná sér, eg ætla að gefa henni styrkjandi meðal,» sagði eg. «ViItu hafa drenginn hjá þér, Kata?» «Nei, hafðu hann hjá þér,» sagði hún með veikum róm. Hann yfirgaf okkur nú með drenginn á öxlinni. Barnið hló hjartanlega þegar faðir þess bar það ofan stigann. «Hvernig á eg að geta sagt honum sann- leikann,» sagði húsfreyja, þegar rnaður hennar var kontinn út, það mundi gera út af við hann eða svifta liann vitinu,*

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.