Nýjar kvöldvökur - 01.04.1913, Blaðsíða 1

JAKOB ÆRLEGDR.
Eftir Fr. Marryat.
SJÖTTI KAPÍTULI.
TurnbuII.
Pegar við komum heim, sagði Drúmmond
mér að hann hefði orðið að reka undirbókar-
ann sinn burtu, og vildi fá mig til að koma í
hang^stað, þangað til hann gæti fengið sér
annan. Svona atvikaðist það, að eg fór ekki
með bátnum, en það sakaði ekki, því að það
var samt talið með kenslutíma mínum. Eg hélt
til hjá hr. Drúmmond og lifði eins og blóm
1 eggi, og eg gerði alt til þess að leysa verk
mitt sem bezi af hendi, af því að hann var
mér svo góður, og komst eg skjótt inn í
reikningsfærslu og það svo, að honum líkaði
vel við mig. Eg hafði auðvitað mikið gagn af
þessu og gerðist æ betur og betur að mér
með degi hverjum. Reyndar leiddist mér að
vera svona rígbundinn við skrifpúltið allan dag-
inn og fór að þrá það að nýji bókarinn færi
að koma, því að mig sárlangaði út á bátinn
aftur. En mér fanst, að Drúmmond fyndist
ekki Iiggja á, og mér er næst að halda, að
hann hefði viljað hafa mig áfram, ef hann
hefði ekki vitað að mig langaði út á bátinn
aftur. »Að minsta kosti ætla eg að hafa þig
hér svo lengi, að þú kynnist vel þessum störf-
Um,« sagði hann við mig einn daginn; »það
getur orðið þér að liði seinna, og svo græðir
M ekki svo mikið á því að sigla upp og ofan
ettir ánni.«
Eg sá þetta var satt; og eg hafði mjög
g°tt af að vera á kvöldin hjá frú Drúmmond,
því að hún var góð kona og skynsöm. Eg
•as fyrir þær mæðgur á kvöldin, þegar þær
sátu við sauma sína.
Skólameistari kom heim aftur fám dögum
eftir að eg kom til Drúmmonds. Þegar við
hittumst, var nefið á honum alveg komið í
samt lag. Eg kom til hans dögum oftar, og
oftast lenti það í því að við lásum saman kafla-
korn úr einhverjum latneskum rithöfundi, en
aldrei var minst einu orði á það sem fyrir
hafði komið á bátnum.
Eg var nokkra mánuði í landi, og kyntist
þá ýmsum fjölskyldum, og er vert að geta að
minsta kosti einnar þeirra. Var það heimili
Turnbulls kafteins — að minsta kosti hét hann
svo nókkru áður en eg kom í land og kyntist
honum, en eftir það lét frú hans setja Georg
Turnbull, Esq.* á nafnmiða hans.
Saga Turnbulls var þessi:
Hann og tvíburinn, bróðir hans, höfðu ver-
ið látnir við dyinar á fundinna barna spítala,
og þar ólust þeir upp. Peir voru báðir ætlaðir
til sjóar og urðu duglegir sjómenn við hvala-
veiðar við Grænland, urðu stýrimenn og svo
skipstjórar, voru dugandi sýslunarmenn, eign-
uðust fyrst parta i skipum, svo heil skip, svo
urðu þau tvö, þrjú, og fleiri, og græddist þeim
skjótt svo fé, að þeir gátu hætt siglingum og
lifað á eignum sínum. Turnbull kafteinn var
kvæntur, en átti ekki börn. Kona hans var fríð
sýnum en kunni sig ekki vel, en vildi bráðólm
heita í röð með heldra fólki. Reyndi Turnbull
að bæla þann ágalla niður eftir mætti, og lét
því sem hann væri efnalítill. En bróðir hans
hafði aldrei kvænzt, og þegar hann andaðist,
erfði Turnbull eftir hann 40,000 pd. sterling.
Pví varð ekki haldið leyndu. Nú gat hann ekki
*) Esqvire (Esq.) er tignartilill lægstu aðalsstéttar
eða stunduni auðugra manna af lægri stiumg
á Englandi.
N Kv. IV.
10