Nýjar kvöldvökur - 01.10.1940, Side 9

NÝJAR KVÖLDVÖKUR
151
maður, fyrst hann kemur ekki til að kjósa
hann.
— Mér þætti ekki ólíklegt, að hann
hefði blygðazt sín fyrir framkomuna
gagnvart yður, eftir ádrepuna, sem þér
gáfuð honum. Það þarf að segja svona ná-
ungum ærlega til syndanna.
— Það er rétt hjá yður, Jóhannes minn.
Það dugar ekki nein hálfvelgja. Sá, sem
berst fyrir hið heilaga málefni, má ekki
láta neinn bilbug á sér finna. Við verðum
að vera samhuga og samtaka í því að
vinna gegn spillingunni.
Þessu til staðfestingar tóku þeir báðir í
nefið.
9.
Loksins voru úrslitin kunn.
Þeirra hafði verið beðið með mikilli
eftirvæntingu af öllum þorra fólks. Raun-
ar voru þeir fleiri, sem þóttust vissir um,
að séra Bjarni yrði hlutskarpari, og í
þeim hóp voru meira að segja margir
fylgjendur séra Jónasar. En þrátt fyrir
það voru þeir margir, sem héldu fram því
gagnstæða. Það hafði verið veðjað um úr-
slitin, og þeir, sem svæsnastir voru,
höfðu meira að segja haft í heitingum
hvorir við aðra.
Og úrslitin urðu þau, sem flestir höfðu
búizt við. Séra Bjarni vann sigur, en sá
sigur var engan veginn eins glæsilegur og
hann hafði gert sér vonir um. Hann hafði
aðeins örfá atkvæði fram yfir andstæðing
sinn. Ekki varð, árangurinn meiri, bæði af
hans eigin viðleitni og meðhjálparans til
að afla honum fylgis. Það var dálítið
óþægilegt að þurfa að horfast í augu við
þá staðreynd. — En, jæja, hann hafði þó
sigrað, og það var aðalatriðið.
Strax og vissan var fengin, fór séra
Bjarni að gera ráðstafanir vegna framtíð-
arinnar. Um tíma var hann að hugsa um
að dvelja í Reykjavík yfir veturinn og fá
flágrannaprest til að þjóna á meðan, en
eftir allmiklar bollaleggingar hætti hann
við það. Hann var hræddur um, að það
kynni að verða lagt út til verri vegar.
Niðurstaðan varð sú, að hann skryppi suð-
ur og kæmi svo alfluttur um haustið. Við
nánari athugun sá hann, að þetta var
heppileg ráðstöfun. Með þessu fékk hann
tækifæri til að kynna sér búskap og búa
sig undir það að reka búskap fyrir eigin
reikning og á eigin ábyrgð.
Hann samdi við Gunnar bónda á Breiða-
vaði um húsnæði og annað, sem til þurfti.
Hann fékk tvær stofur og eldhúsið. Gunn-
ar varð að búa sér út eldhús annars staðar
í bænum. Séra Bjarni vildi ekkert sam-
neyti hafa í þeim efnum. Hann vildi vera
einn með sig og sitt. .
Þá kom hann með það, sem margir
höfðu brotið heilann um síðustu vikurnar.
Hann var trúlofaður. Hann ætlaði að gifta
sig og koma með konuna með sér norður,
er hann kæmi alfluttur.
Þessi hlið málsins hafði verið allmikið
rædd, ekki sízt af mæðrum, sem áttu dæt-
ur á þeim aldri, sem líklegastur er til
hjónabandsstofnunar. Einhvern veginn
hafði sá grunur komizt á loft, að þessu
myndi þannig farið, en þó vissi enginn
neitt með vissu. Samt freistuðust margir
til að setja það í samband við það, hversu
fylgi hans reyndist minna en búizt var
við í upphafi. Fyrst eftir að hann kom,
höfðu bæði giftar og ógiftar konur ekki
þreytzt á að lofa hann bæði hátt og í
hljóði, en þegar þetta fór að kvisast, fór
að hljóðna yfir. Kvenfólk er að vísu oft
óútreiknanlegt, en þrátt fyrir það fóru
menn að leggja saman líkur með og móti,
og útkoman varð þessi: Kvenþjóðin hafði
brugðizt séra Bjarna fyrir þessa sök og
gengið í lið með andstæðingi hans, sem
var ógiftur.
Þetta umtal, sem ekki var náttúrlega
annað en illgirnislegar getgátur, þagnaði
fljótt, eins og allt annað í sambandi við