Nýjar kvöldvökur - 01.04.1918, Side 34

96
NÝJAR KVÖLDVÖKUR. ’
Augu þeirra niættust. Prinssessan leit óð-
ar niður fyrir sig og daufur roði færðist yfir
hið fagra andlit hennar. Svo fóru þau bæði
inn til barnsins.
[Endir]
Sönglistin.
Töfrandi hljómar, og titrandi ómar,
tónmagnið þýða með fallandi blæ.
Mjúklega líður, í loftinu blíður,
ljúflinga samstilti kliðurinn æ.
Tónarnir svífandi, töfrandi, hrífandi
tekst oft að glæða vor blíðustu fræ.
Tónunum smjúga, og titrandi fljúga
takmarkalaust inn í sálunnar djúp.
Lyfta og glæða, Iýsa til hæða,
leiðindum þeyta fyr’ ætternisnúp
Laða oss ljómandi, ljúfir og hljómandi,
lækna og ryðja brott þunglyndishjúp.
Sönglist er veldi, vopnuð með eldi,
er viðkvæmu strengina í sál vorri knýr.
Ýmist sem blíður, biðjandi, þýður
barnsrómur eða hótandi gnýr.
Eða þá dreymandi, djúpir og sveimandi.
dulrænir tónar, sem vindblærinn hlýr,
Sönglistin hefur, og heiminum gefur,
huggun og gleði, og sterkari mátt.
Sér leikur að láta, oss glúpna og gráta.
og gleðja oss aftur svo hlæuin vér dátt.
Lifi hin hressandi, heiminn æ blessandi,
hrífandi sönglist um eilffðarnátt!
P. Ó. Hólm.
STÖKUR.
Eftir Jakob Frímannsson frá Skúfi.
(It 1912.)
Peir, sem verkin hrein og há
hefja mest í orði,
töfl sín vinna einatt á
æruleysis borði.
Sagnir falla mjög á mis,
mannorðs halla ljóma.
Eg hata alla helvítis
heimsins palladóma.
DRUKNUN.
Veltist sá úr völdunum,
vefst í dáins tjöldt’num,
Grípa má við gjöldunum
Guð í sjáfaröldunum.
HAMINQJU0SKIR.
Lít fram á Iífsveginn
ljósfránum brámána.
Ský engin Iand læsa.
Ljómar í hugfrómum.
Hamingju gull gefist.
Gæfunnar mark hæfist.
Holl sé þér heill vætti.
Hlífa munu sköp vífi.
Fé safnist. Fró gefist.
Fár tapist. Nauð hrapi.
Brjóst kyrrist. Brá léttist.
Björg finnist. Gnægð vinnist.
Völd hækki. Virð’ aukist.
Von grói. Trú þróist.
Sól vermi. • Sátt ríki.
Sorg dvíni. Ljós skíni.
/• F.