Hlín. - 15.12.1903, Síða 59

Nr. 1 2. b.
Hlín.
33
íremri plankastúfinn. En innri plankastúfurinn er sett-
nr (nelgdur) inn í plánkakantinn að framan eða undir
hann innan við borðið og niður að gólfi og svo er skrúf-
hólkur sá, er skrúfunni fylgir, skrúfaður á hann að inn-
ann, og er þá bekktöngin komin, og hefilbekkurinn full-
ger. Fremri plankastúfurinn, sem töngin dregur að og
frá, þarf að ganga í nót eða á lista að neðan, til þess
að ganga liðugt og beint. Baktöng má fyrirhafnarlítið
setja á slíka bekki, ef vill, en það er óþarft alveg,
þó sumir sem henni eru vanir kunni að álíta annað.
Yið að sótja saman nurðir og glugga, sem er það helzta
sem menn þykjast þurfa bakstöng til, þá neglir maður
klossa á bekkinn beggja megin og fleygir svo saman,
eða skrúfar saman með framtönginni ef bekkurinn er
svo breiður, eða klemmir slíkt saman á sérstökum búkk-
um á öðrum stað í verkstæðinu, sem er það bezta, só
það hægt rúmsins vegna, og má þá koma þar að þess-
um sömu bekkskrúfum ef vill.
Ef 2 menn vinna á sama verkstæði, þá er hentugt
að hafa sama bekkinn fyrir báða, með 2 bekkplönkum í
;stað eins, er þá sinn hvoru megin, og hefir maður þá
einnig sína framtöngina hvoru megin; en þá þarf slíkur
tvöfaldur bekkur að vera mikið breiðari en annars, sem
eðlilegt er.
Eg hefi skrifað þessar línur, til þess fyrst og fremst
að skýra fyrir mönnum á hvern hátt að ætlast er til að
bekkjaskrúfurnar Amerísku séu notaðar til þess að kom-
ast hjá því að skrifa um slíkt tll hvers sem kaupir þær.
■Og svo líka til þess að auka sem allra mest notkun þeirra,
af því að eg v eit af eigin regnslu, að þær eru þess
virði, eins og að framan er sýnt nokkuð greinilega.
8. B. Jónsson,