Sjómannadagsblaðið - 04.06.1950, Síða 25

Pétur ]. Thorsteinsson með fjölskyldu sinni og öðru heimilisfólki.
smiðjunnar, Klængur Jónsson, var talinn smiður
góður og dugnaðarmaður. Var þetta ómissandi
stofnun fyrir útveginn og átti sinn þátt í því að
auka öryggi sikpanna og gera þau traustari til
sjósóknar. Þrátt- fyrir góðan vilja að gera skipin
sem bezt úr garði, þá ber því ekki að neita, að
sum þeirra voru gömul er þau voru keypt og
misjafnlega traustbyggð. Ur þessum ágöllum var
jafnan reynt að bæta með árvekni og starfshæfni
bílddælsku skipasmiðanna. Svo giftulega tókst
með bílddælska þilskipaflotann á þessum árum,
að manntjón urðu lítil sem engin og tjón á skip-
um ekki tilfinnanlegt, en það talar sínu máli.
III.
Afgreiðsla skipanna og aflabrögð.
Skilyrði til góðrar og fljótrar afgreiðslu skip-
anna voru sérstaklega góð. Að nota uppskipun-
arbáta þekktum við ekki. Hafskipabryggjur voru
tvær, sem skipin lágu við, losuðu þar aflann og
vistir og nauðsynjar teknar. Saltburður eða fisk-
burður á börum þekktist ekki hjá okkur sjó-
mönnum, en það var okkar skylda að skipa upp
aflanum og taka vistir. Sporbrautarvagnar voru
notaðir við allan flutning fiskjar og þungavöru,
og lágu sporbrautirnar fram á bryggjuenda. Salt-
rennur lágu niður í skipin ef lágsjávað var. Vatn
var leitt í rörum fram á bryggjunar og allt var
eftir þessu til hægðarauka. Vinnan gekk fljótt og
vel og eftir atvikum erfiðislítil eða svo fannst
okkur strákunum, sem fengum að hlaupa með
brautarvagnana. Almennt hófst vinna kl. 6 að
morgni. Var fólk kallað til vinnu með klukkna-
hljómi. Sama gilti einnig til máltíða. Var klukk-
unni fylgt nákvæmlega í þessu efni. Var þessari
reglu fylgt á öllum tímum og vel liðin af verka-
fólkinu. Góð aðstaða og vinnutilhögun þýddi
fljóta afgreiðslu skipanna. Skip, sem gat byrjað
að losa afla sinn að morgni, var öruggt um að
geta lagt út að kvöldi sama dags.
Öll vinna í landi, sem beint eða óbeint var í
sambandi við fiskveiðarnar, laut sömu reglu um
vinnutilhögun og að mér hefur skilizt verulegrar
hagsýni í vinnubrögðum eftir aðstæðum. A ár-
unum 1900—1904, sem kynni mín af Bíldudal
SJOMAN nadagsblað ið 5