Sjómannadagsblaðið - 04.06.1950, Qupperneq 28

Nýja húsiS
hyggt 1895.
ur aðkomumenn. Nokkuð var gert að því að sigla
á Vognum og út á fjörðinn á litlum skektum.
Þá var þar til erlendur skemmtisiglingabátur á
vegum verzlunarinnar, sem við strákarnir feng-
um að fljóta á er búðarpiltarnir fóru í skemmti-
siglingu. Um útreiðar var vart að ræða, því vegir
voru lélegir og hestar fáir. Fólkið sætti sig við
skilyrðin eins og þau lágu fyrir. Annað betra
þekktist ekki. Ymislegt kom fyrir, sem vakti
gleði og ánægju okkar yngri mannanna, sem ekki
er hægt að draga fram, í sumum tilfellum of nær-
göngult einstökum persónum eða ættingjum
þeirra.
VI.
Á þessum árum kynntist ég að meira eða
minna leyti fjölda manna eldri og yngri, bæði
þeirra, sem heima áttu í kauptúninu, sem og
margra aðkomumanna. Fjöldi verkamanna unnu
í landi, margir þeirra voru af Suðurlandi. Eitt
sumarið man ég eftir mörgum Eyrbekkingum,
sem munu hafa verið ráðnir allt til 4 mánaða.
Af búsettum mönnum, sem segja má að „settu
svip á bæinn“, vil ég fyrst nefna Pétur kaup-
mann og hina glæsilegu fjölskyldu hans. Verk-
stjórarnir Jón Sigurðsson, Árni Kristjánsson og
Sigfús Bergmann, sem mun hafa verið hvort-
tvegja í senn, utanbúðarmaður og verkstjóri, þar
til hann flutti til Hafnarfjarðar sem verzlunar-
stjóri P. J. Th., sennilega árið 1901. Þá voru
menn, sem höfðu sérstökum trúnaðarstörfum að
gegna við eftirlit, nokkurns konar undirverk-
stjórar. Voru sumir þeirra tiltölulega nýflutir í
plássið af Suðurlandi, svo sem Bjarni Loftson,
faðir Lofts í Hafnarfirði, Vilhjálmur Gunnarsson,
faðir Egils verksmiðjustjóra, Finnbogi Arndal og
Jón Benediktsson, er var matsmaður á fiski o. fl.
Ýmsir fleiri voru eftirlits- og trúnaðarmenn við
hinn umfangsmikla rekstur, sem ég mann ekki
nöfn á. Jóns Eiríkssonar íshúss- og setningarstjóra
var áður getið. Ekki man ég nöfn á hinum mörgu
smiðum, sem unnu að skipasmíði undir stjórn
Kristjáns smiðs, sem áður er minnzt á. Bryggju-
smiður var þá á þeim árum Björn Jónsson, sem
síðar var kunnur sem bryggjusmiður við Reykja-
víkurhöfn. Á þessum árum setti P. J. Th. upp
brauðgerðarhús. Man ég eftir bakara, er Gísli
Gíslason hét. Tveir skósmiðir voru í plássinu,
Björn Leví, sem einnig rak gistihús, og hafði skó-
smíðina sem íhlaupavinnu. Björn var allgóður
taflmaður og hafði myndað taflfélag í plássinu
mönnum til skemmtunar í skammdeginu. Hinn
skósmiðurinn var ungur Sunnlendingur, nýkom-
inn í plássið, Samúel Pálsson að nafni. Hann rak
síðar verzlun á Bíldudal og varð kunnur og góð-
ur borgari þar. Skósmíði var arðsöm iðja á þeim
árum, því sjómenn notuðu eingöngu að heita
8 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ